Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Paul Botten-Hansen - Gamle Ueland
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
352
og sveitsa godt og hamra paa og sleggja.
Det gløser kvitt og syd, med’ belgen brakar,
og myrkret ljosnar upp av det, som sprakar.
Gamle Ueland.
Det beste hovud, som der sat i thinget,
den bedste klokkar, som hev amen sagt,
den beste lærar, som hev riset svinget,
den styresmann, som tok seg best i agt,
han er no sloknad, denne fine elden,
so litt fyrr sengetida seint um kvelden.
Han brann, men litit sprakad’ denne varmen:
det var, maa tru, det feite furutre.
Men nåar so elden i seg kjende harmen,
so flaksad’ han i tungur up og ned,
og aat og aat seg med den myrke logen
i krok innetter kver ein voksterbogen.
Det var eit ljos for bygd og thing og rike,
eg saag, daa Ueland’en fyrst eg saag,
>Det skade er at missa menn som slike« r
sa’ Harald, daa han saag der Thorolf laag.
Det skade er um det med slaget lider
for lag og tale um dei gamle strider.
Ja, det var strid. Og sjølv eg eingong stridde
mot deg ein liten augneblink ein dag.
Og eg vardt stolt, for det du sa’, det svidde:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
