Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Af »Storegut« - Olav sjølv - Daa Olav lærde lesa
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
385
»So fær han ein bukk denne mann, som er halt,
eg meinar«, sa’ far, »denne Gunnar.
So gjev han deg lærdom: han kjenner til all,
og stødt kjem or bøker med grunnar».
Ja, Gunnar var klok, um han endaa var halt.
Og Gunnar var komen fraa Froland.
Han lærde meg myket og lærde meg alt
um Goliat, Samson og Roland.
»0g sjøen«, sa’ Gunnar, »er fælande stor,
so Bandak ein dam er imofn.
Og kongerik’ store her finst paa våar jord,
tenk Rusland og Halland og Toten!
»0g langt imot sud der ei slett er so vid,
sosant som ei bøkerna ljuga,
at der du kann sjåa yver kongerik’ ni,
og kyrkjor somange som tjuge.
»Her heime er smaatt: det er alt som ei mus
mot fælaste uksen, som olmar;
for dyr er aa finna, so store som hus,
og fiskar so store som holmar.
»Og Mimring var slik, han var større en tri,
og stor som ei tunna Var hatten.
Seks alner var Goliat, Nimrod var ni,
og Viderik Værlandson atten.
»I hornet bles Roland, der saarad han laag,
so hardt, at det huskad i haugom.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
