Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Af »Storegut« - Eit vandt val
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
395
Han meinte so, at fram ein stridsmann skal
og ikki seg tilbaka lata skuve.
Og so han vist’, at framme han var raamad,
og trudde paa, at hevnen vilde koma.
Ja, svarad Stigand, dette godt nok er.
Men eit poetisk er, eit annat praktisk.
Og desforutan officeren fær
sjåa til at vera framfor alting faktisk.
Og faktisk er, at officerar maa
kommando-ordet lyda, som dei faa,
og ikki etter grunnen til det grava,
men lyda blindt og lukt at ganga paa,
og aldrig sjølve minste meining hava.
Jau, daa i striden skulde det sjåa ut,
nåar fram han kom den nasavise gut
og spurde: er det rett, me dette gjera?
tru d’er ’ki best at lata dette vera?!
Nei, liksovist som der er ein som byder,
so maa der ogso vera ein som lyder,
og lyder som ein annan hund den hægste,
og spring paa gjerdet der det er det lægste
Slig makt til »disciplinen« er der givet.
Det er ’ki der som elles her i livet.
Jaso, sa’ Staale, den som striden vel,
maa paa kommando-ordet slaa ihjel!
So, me skal ganga blindt i denne dans,
og skriva samling fraa os, vit og sans!
Og for at vera lydige mot styret,
at siga endaa lenger ned end dyret!
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
