Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
vocem, q. e. çbava, lector aliquis adscripsisse videtur. Deinde
necessario scribendum est: xal ’oro^a tfè (non y%) »em Imtiftiv. — Cap. 19
init, sic interpungendum est: xal ïytudï] y.atgos >}i, oinsÿ ivtxa tù nàrta
t/ie/urj/avtjro, y.al /oàv toïg àeopiévoiç xal »EOTtîÇeiv, st«(j Autpihyjrou xt)... lta ut
infinitivi -/q&v xal &eamtar cum verbis, q. s. xatÿù; ijv, conjungantur
(de qua structura cfr. v. c. Xen. Cyrop. IŸ, 1, 11), sententia vero
primaria a verbis «nç ‘A^pû-o/ov incipiat; minime cum Fritzschio ex cod.
¥-2 post ,9-if/TtiÇti» addendum est ary/ttat. quod librarius structura periodi
non intellecta addidit. Hoc tamen etiam suspicor, particulam xal ante
XQ&V delendam esse; perseepe in Luciani scriptis inepte aut moleste
addita est. — Cap. 21 sine dubio scribendum est: imylimag tov xr/ÿw,
tov tt xàtoi i n t tv> Xivixi, non {mû \ neque enim sub lino cera erat, sed
nodo lini, quo vincta* erat epistula, cera superimponebatur, cujus pars’
superior, quam acu calefacta Alexander ab inferiore, quæ linum tegebat,
dijunxerat, sigillum continebat, quod solum inlæsum servandum erat,
cum eo detracto nulla difficultate ac sine hæsitatione inferiorem ceræ
partem removere atque ita linum solvere posset. •— Cap. 30 init, fere
contendere ausim Lucianum ipsum svtbg tm /utygi t^g ‘Imlag xrl.
scripsisse, Thucydidis loquendi genus secutum (cfr. lib. VHI, 43, 4; 96, 3),
interpolatorem vero verbum, q. e. oçiuv, infeliciter adjecisse. Sub finem
ejusdem capitis hanc scripturam falsam esse et Madvigius et Fritzscbius
viderunt: ta juh câôvteç, <tà Je mç låbvtsg xal oig àxovaavteg ôcr.yovutvot (sic
codd. SÏ’Jk cum fi*7^ alterum âg omittant, in v sit: wg àxovaavteg y.al
låo mg). Ex B Madvigius (Adv. erit. I p. 691) conjecit: tà filv lâovteg,
ta rU ai g ïàovteg, a tjxovtrav, dojyouuzvot ; sed num prorsus nul la tamquam
ex aliis audita domino narrabant ? veri simile mihi quidem videtur, eos talia
narrasse. Fritzschius scripsit: tà juev låovteg xal àxovaavteg, tà åh wg lâôvteg
y.al àxovaavteg dttjyov/usvoi5 sed cum ita posteriore membro ea significentur,
quæ se vidisse et audivisse falso fingerent, quæque vere visis et auditis de
suo adderent, scire velim, quo modo ea verba, quæ deinceps sequuntur:
y.al TiQoofTti/jETQovvrsg %ti TtksLco tovtwv intellegenda sint: nam id equidem in
hac scriptura non video. Cum apud Alexandrum et quædam vere
viderent et quædam vere audirent (cfr. Philops. 38), Lucianus, si rem plene
narrare voluisset, in hunc fere modum scribere debuit: va filv lâôvtsç
avtol y.al àxovaavteg, tà de nan idovtcur y.al axovoavtojv axovaavteg åitjyovfievoi 5
nunc ea, quæ in ipso oraculo audiebantur, omisisse videtur, atque ita eum
scripsisse putaverim: tå fiiv w g iåovteg, tà de y.al wç a xova art e g
(sc. nag1 à?.Zo)v) d 1 tjy 0 v/u e v 01. Scilicet cum librarius ra /uiv lâôvteg omisso ojg
scripsisset, postea errore animadverso supra versum aut in margine
wg lâôvteg corrigendi causa adscripsit; correctio non intellecta effecit,
ut posteriores librarii locum ita depravarent, ut in nostris codd. factum
esse yidemus. — Cap. 88 scribitur: elta Ai-povg lyiyveto loyeia y.al
’Anol-Zojvog yoval y.al ICoQOJvidog ydcfxog 5 sed A)]tovg 7.oyeLa et td-TtoXXoivog yovai idem
fere significant, et v. q. e. yd/nog necessario postulat, ut et sponsi et
sponsæ nomen adferatur, sicut bis in eis fit, quæ deinceps scribuntur.
Manifestum igitur est vocem y ova C tollendam esse, quæ fortasse ex
ya/uog initio non suo loco scripto interpolatione orta est. — Cap. 45
sponte apparet Lucianum sic scripsisse : èqqvaato tov d-avâtov tov
av&Q(M7tov fiixùov ôêüv xataXevo&évta {Ttavv åtxaiæg- ti yàç eôei fiovov (pqovsïv
iv tooovtoig fxe/j.i]vôoij) y.al na^anoZavaavta ttjg JTacpÂayôviov fiwçiag. Male
librarius aliquis pro participio cum y.atalevo&érta ex æquo juncto
infinitivum 7taQanolavoai substituit et cum (pQovtZv junxit, quocum ipsa
verbi significatio hanc vocem jungi vetat. — Cap. 48 extr. scribendum:
tijv 4el.(pixrjv èxsLVTjv artoloyiav y. a t à (cfr. Papii Lex. S. V. II, 8) tov tov
Kqoîoov /Qt](JjLibv ipv/Qwg naQÏjye.
M. C. Gertz.
\
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
