Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
spicuum est. Ne igitur in re dilucida longior sim, ueram
rationem paucis aperiam. Seruus, qui cum domino
manu-missionem suam ante pactus erat, una cum eo ad templum
Apollinis se conferebat. Hic sacerdotibus, ut uidetur (uam
hi inter testes numquam desunt), pretium pro manumissione
soluendum tradebat; illi autem certo quodam loco,
praesen-tibus testibus. pecuniam a seruo acceptam domino eius
per-soluebant; quo facto libertatem serui aliquo ritu sollemni
declaratam esse ueri simile est; simul litterae uenditionis
conficiebantur ; denique titulus muro illi templo substructo
incidebatur. Sed de singulis totius actionis huius partibus
titulis Delphicis, id quod nusquam fere alibi fit, quaedam
docemur ; de quibus iam exponendum est.x)
Inderdum enim in fine tituli, aut proxime ante testium
nomina aut post ea, haec adduntur: taira di iyiv&xo av’a fiiaov
tov vuoi xal tov ßiafioi (W. F. 345. 376. 384. 407; n go toi vaov
xal tov ßafioi 346). Omnes autem hi tituli inter
autiquissi-mos sunt (345 et 346 anni 196, 376 anni 197 ; 384 et 407
Mommsen in Philol. XXIV, p. 10 not. 1 anno 199 antiquiores
esse putat). Uerbis illis magna ara ante templi frontem
sita significari uidetur (Curtius Goett. Nachr. p. 144); quae
uero hic facta sint, clarius indicatur in alio titulo, W. F. n.
288, ubi post uulgarem uenditionis formulam haec sequun-
tur: xal to agyvgiov ’üaße sv %m vaw inl tov oSoi xafu to f.tèya
&vQb>fxu. Hic igitur, in limine magnae ianuae, h. e. in ipsa
aedis fronte, dominus a sacerdotibus pecuniam accipiebat.
Sed huie mori interdum saltem etiam alius accessisse uidetur,
ut dominus et seruus contra pactiones se non facturos iure
iurando inuicem se obstringerent. Cuius rei in uno tantum
titulo (W. F. n. 407) mentio fit, et his quidem uerbis: ^Ofioama
Si Mèvaq/oç (manumissor) ivavxiov Thtv legicor tov vbfiifiov ögxov
nagù tov J4noki.(o fxttTb avTov aötxtjffBiv Eit’cova ju?jôè //l-itfu).aoi’ (seruos
manumissos) àç xa ’Çî; fiijSè â/J.oi inngéyisiv xtX. Tov ainbv ôi
bgxov o,uoaàvTW Siviov xal Jlu&bXaoç Msvân/io: nagttjitvuv nagà
Mi-vag/ov ine xa Çcor/ fierct naaaç evvoiaç ôovXeiovtsç xal noiéovTSç rô
noTiTttaaofievov. Et postremo: ’’Jlfiocrav noil tui ßcoftoj xal avrà
’) Cfr. Curt. Goett. Nachr. 1864, p. 144 sq. Fouc. mém. p. 40 sqq.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
