Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
S. Reiter: De syllabarum in trisemam longitudinem
productarum usu Aeschyleo et Sophocleo. (=
Dis-sertationes philologae Vindobonenses. Vol. I. Lipsiae,
Frey-tag; Pragae, ïempsky. 1887. Pag. 125 — 235).
Inter quaestiones ad rem metricam pertinentes vix est, de
qua magis in diversas partes abierint virorum doctorum iudieia,
quam ea, quam dissertatione sua tractandam sifci sumpsit Reiter.
Ilodie ut ipsam rem agnoscunt, ita in emendandis cboricis
tra-goediarum , quae corruptelis paene insanibilibus déformât a nobis
tradita sunt, utrum iure ubique antistrophicam responsionem
restituant, an fieri possit ut plenus pes ad arsim (lege : thesim ;
utinam rei metricae scriptores vero artis vocabulo utantur!)
polysem am respondeat, disceptant.
Praemissa praefatiuncula, primo eapite (pag. 129—141)
scriptor critico calamo exponit, quae fuerint doctorum virorum
de hac re sententiae inde a Bentleyo Porsonoque usque ad haec
tempora. Nominantur et iudicantur Hermann, Apel, Boeckh,
Feussner, Bellermann, Rossbach et Westphal, Schmidt uterque
(Henricus et Mauricius); ad extremum scriptor mentionem facit
Christii, „qui“, inquit, „qua est religione, mediam ingressus viam
inter Hermanni doctrinam metricam recentiorumque rationem
rhythmicam, quid in utraque haberet probabilitatis vim, caute
examinavit1’. Quae laus, quum criticam aestimationem effugiat
Christ, ostendit, ni fallor, Reiterum, si principia quaeras, eum
sequi. Quod quum ita sit, quum praesertim universam quae hue
pertinet rem tractandam sibi non proposuerit, dubius haereo,
ecquam utilitatem dissertationi afferat critica haec aestimatio
eorum, qui Christio quasi viam praemunierunt.
Secundo eapite (pag. 142 —176) quaeritur „de pleni pedis
arsisque trisemae responsione antistrophica“. Iam indicavi esse,
qui operam dent, ut antistrophicam responsionem ubique restituant.
Reiter autem, „non potui“, inquit, „non mirari tot locis corpus
sanissimum adfectum esse volneribus a medicis istis, qui liberioris
responsionis naturam non perspexerant, inlatis“. Homines
doc-tos iusto magis neglexisse quaerere, „fierine potuerit et reapse
factum sit, ut . . . strophae pleni pedis vicem subiret arsis
po-lysema“. Quam rem ita in examen vocat, ut omnes locos hue
pertinentes Aeschyleos et Sophocleos inspiciat. Quorum locoram
summa est apud Aeschylum circa LX, apud Sophoclem LXXX.
Concedo numéros tantos esse, ut facile quispiam sibi
persuade-at legem illam de exactissima antistrophica responsione minus
valuisse apud tragicos poetas quam apud rei metricae scriptores
reeentiores; quare bene de re metrica meritus est Reiter, qui
hos locos collegerit. Sed in iis tractandis non aequus est iudex.
Quum enim in oratione numeris adstricta versemur, non
acquie-scendum est in ea re, quod licet verba tradita interpretari;
accedit metrum, cuius etiam est ratio habenda, ne leges suas
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
