Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Innleiding 15
Arbeidet til Christie med fornminne og kulturhistorie.
Når me skal tala um arbeidet åt Christie med fornminne og
kulturhistorie, vil me ikkje so mykje freista verdsetja fagleg den
arkæologiske og kulturhistoriske samlar- og museumsverksemdi
hans; me vil meir festa oss ved det personlege tilhøvet hans til
arbeidet.
I innbjodingi 25. april 1825 til å grunnleggja museum i Bergen
nemner Christie millom ting som var »ønskelige i en saadan Samlingc
»1. Oldsager, saasom: Vaaben og andre Instrumenter, Prim
stave, Huusgeraad, Smykker, Urner eller Askekrukker etc. fra
Oldtiden.
2. Gamle Pergament-Skjøder, Diplomer og Breve, Domme
eller andre Rettergangs-Forhandlinger.
3. Tegninger og Beskrivelser af Bautastene, Ligstene eller
andre deslige Ting fra Oldtiden.
4. Karter over mærkelige indenlandske Steder eller Ruiner.
9. Mynter.
10. Konstproducter af Metal, Been, Træ, etc, saavelsom
Malerier og Tegninger, der kunne ansees at have Værd.
12. Levninger af den catholske Cultus, saasom Røgelse- og
Vievands-Kar, Crusifixer, Helgenbilleder etc.«
Det var eit ovleg umfatande antikvarisk program, — attåt
det naturhistoriske. Arkæologisk museum og folkemuseum i eitt
(og dertil kunstmuseum).
I det vidfemnande arbeidet med å setja i verk dette pro
grammet merkar me serskilt vel den nasjonale ihugen som dreiv
Christie. Alt som var leivningar frå fortidi og dei gamle
federne, var for honom ein arv med verde, og med styrke i seg,
ei hjelp i den nasjonale uppbyggjing. Difor gledde han seg for
kvar ting som han kunde draga fram or gløymsla eller berga mot
øydeleggjing. Og han frei ta styrkja tradisjonskjensla hjå lands
menn og arbeida imot likesæle, vanvyrdnad og tyningshug. I
slutten av ei utgreiding i Urda II (s. 160—180) »Om Steenkors«,
held han ei heil tale til landsmennene sine, det vert til e. vedkjen
ning, og ei patetisk uppmoding um å vyrdsla og hegna um forn
minni:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
