Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Længsel - Gravøl. Av Sven Moren
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
356
it. Men det var tungt aa fara or gamleheimen, like
el.... Og tyngst vart det vel for bestemori, stakar
som vart att einsam
Han reiste seg og stelte seg upp til glaskarmen. Og
der stod han lenge og stirde ut i vaardagen, liksom han
vilde samla styrke til det som fyre*stod.
Etter maten for me tvo vidare til Blikku*aai. Der
stod timber*drivarane og venta oss. Langs aai laag
timber=veltone og turka i soli. Og i sjølve aa*faret
flaut stokkane i upp*vatnet.
Seint paa kvelden, daa me kom attende til Brenna,
stod kista hans
fastsurra til langsleden. Og
han Olav gjekk og la lyngkransar og blomar varlegt inn
millom togsnari og spikra dei fast i kisteloket. Det
var liksom den siste godhugen han fekk syna far sin,
fyrr han for or heimen. Ein saag elles ikkje teikn til
nokor sorg der. Han Olav røykte og smaa4o til geitene,
som dansa paa laavebrui. Og i moldbenken under
stoveglasi leika borni, berrhovda og brunsteikte av soli.
So med ein gong slutta leiken. Og borni kleiv upp
i moldbenken og klemde seg inn=aat veggen, som um
eitkvart faarlegt var ventande. - Det var grannefolki
som kom og skulde segja farvel, Hans sjølv fyre, so
kona og alle 5 borni etter. Olav stakk pipa i lumma
og vart veik i augo som eit barn.
«Ja no lyt du ha takk, Ola, for alt samvære og alt
godt grannelag,» tok Hans til ords, høgt og skjelvande,
— «Vaarherre vere no med deg all di tid ... .»
Dei kom einannan so nær. Og graaten sleit i dei
tunge andlitsdragi. «Sjølv takk, Hans. Lukke paa ferdi
di! Maatte Vaarherre hjelpa deg — i det nye land
»
Det var liksom ordi strøyptest; og dei tvo karane
braasnudde til kvar sin kant. So kom kona, graatande
— stod berre ei rid og heldt handi hans Olav og fekk
ikkje ordi fram, snudde so braatt og gjekk inn i stova
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
