Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Icelandic Reader
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
útgánga sem sjálfr vill. Þeir Egill gerðu svâ, brutu upp þilit,
gengu sìðan í hlöðuna, ok þaðan út. Niðamyrkr var á.
Þá mæltu þeir förunautar Egils, at þeir skyldu skunda
á skóginn. Egill mælti við Áka ef þer eru her kunnig hýbýli,
þá [[** er dette en þ, så er den speilvendt **]] muntu vísa oss til fefanga nokkurra. Áki segir at eigi
mundi þar skorta lausafe: ber er lopt mikit, er bóndi sefr í,
þar skorter eigi vâpn inni. Egill bað þá þángat fara til
loptsins; en er þeir komo upp á loptriðit, þá sá þeir at loptit var
opit; var þar ljós inni, ok þjónostu-menn, ok bjuggu rekkjur
manna. Egill bað þá suma úti vera, ok gæta at engi kæmist
út. Egill hljóp inn í loptit, greip þar vâpn, þvíat þau skorti
þar eigi inni, drápu þar menn alla, þá er þar vâro inni; þeir
tóko ser aller alvæpni.
Áki gekk þar til er hlemmr var í gólfþilinu, ok lauk upp,
mælti at þeir skyldi þar ofan gánga í undirskemmuna. Þeir
tóko ser ljós, ok gengu þángat; vâro þar fehirzlur bónda ok
griper góðer ok silfr mikit; tóko men ser þar byrðar, ok báru
út. Egill tók undir hönd ser mjöddrekku eina vel mikla, ok
bar hana undir hendi ser. En er þeir komo í skóginn, þá
nam Egill stað ok mælti: þessi ferð er allíll, ok eigi
hermannlig; ver höfum stolit fe bónda, svâ at hann veit ekki til, skal
oss aldregi þá skömm henda; förum nú aptr til bœjarins, ok
látum þá vita hvat títt er. Allir mæltu því í mót, sögðu at
þeir vildu til skips.
Egill setr niðr mjöðdrekkuna, síðan hefr hann á rás, ok
rann til bœjarins; en er hann kom til bœjarins, þá sá hann,
at þjónostusveinar gengu frá eldaskála með skutildiska, ok báru
inn í stofuna. Egill sá at í eldahúsinu var eldr mikill, ok
katlar yfir, gekk hann þángat til. Þar höfðu verit stokkar
stórer flutter heim, ok svâ eldar gerver, sem þar er siðvenja
til, at eldinn skal leggja í stoksendann, ok brennr svâ
stokkrinn. Egill greip upp stokkinn, ok gekk heim til stofunnar,
ok skaut þeim endanum er logaði upp undir upsina, ok svâ
upp í næfrina, ok festi þar eldinn í skjótt. En viðir láu þar
skamt í brott, ok bar hann þá fyrir stofudyrnar. Eldrinn las
skjótt tróðviðinn, en þeir er við drykkjuna sátu; fundu eigi
fyrr, en loginn stóð inn um ræfrit. Hljópo menn þá til
dyranna; en þar var ekki greiðfœrt út, bæði fyrir viðunum, svâ
þat at Egill varði dyrnar, ok drap þá flesta er út leituðu, bæði
í dyrunum ok úti fyri.
Bóndi spyrr, hverr fyrir eldinum rèði. Egill segir: sá
einn ræðr nú fyrir eldi, er þer mundi ólíkast þykja í gærkveld,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
