Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Liber Tertius. De superstitiosa cultura dæmonum populorum Aquilonarium - Cap. VI. De magnifico templo Deorum Septentrionalibum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
 |
| CVM fere totus orbis olim innumeris superstitionibus dæmonum | |
| instinctu vbique illuderetur, non incongruum putavi | |
| adhuc evidenter ostendere, quibus locis Gothica, seu | |
| Suetica, ac Septentrionalis natio pagana superstitione seducta | |
| paruerit idolis insensatis: vt agnoscatur multa loca, | |
| sicuti dæmoniorum genera, fuisse, quibus indebitus cultus | |
| offerebatur. Templum igitur (de quo & charissimus | |
| Templum erat Vpsaliæ tempore Nini. | frater, & antecessor meus D. Ioannes Archiepiscopus Vpsalensis |
| lib. I. histo. meminit ) nobilissimum a tempore | |
| Nini prope fluvium Sala erat: vbi hodie Vpsala Sueonum, ac Gothorum Primatialis, | |
| Sala flu. | & Archiepiscopalis sedes est. Quod adeo magnifico apparatu constructum |
| Auro splendidamu | venerabatur, vt nihil in eius parietibus, laqueariis, aut columnis, nisi auro splendidum |
| Aurea catena. | vidererur. Tectum præterea totum auro fulgebat: a quo aurea catena dependens |
| totum templum ad mœnia, domusque fastigia cinxisse memoratur. Quo | |
| factum erat, vt templum in ampla planitie situm, admirando sui fulgore venerandam | |
| Majestas reiigionis. | religionis majestatem accessuris ingeneraret. Astabat eius soribus arbor ingens |
| ignoti generis patulis diffusa ramis, æstate & hyeme juxtam virens: non tamen de earum | |
| Arbor ignoti generis sempre virens. | arborum genere, quæ suapte natura, vt laurus, oliva, palma & myrtus, virere |
| videntur: quin in Aquilone nulla vnquam oliva, vel laurus, nisi in paruo frutice | |
| pro spectaculo Vastenis exurgere visa est. Eratque fons huic templo propinquus, qui | |
| Fons. | scaturiit in locum sacrifidorum: de quo mox infra dicetur. Et hæc sufficiant exteris |
| nationibus de tali ritum Gothorum nonnihil vanitatis intellexisse. Nunc rursus Aquilonaribus | |
| indicare congruit, quod soli i1 irretiti, vel illusi non fuerint hac vanitate. | |
| Quantum igitur ad arbores semper virentes facit, Plin. lib. XVI. cap. XX. | |
| Quirinus et Romulus idem. | videtur plures afferre rationes: sed potissimum lib. XV. cap. XXIX. de Quirini, |
| id est, Romuli delubro diffusius aliquid dicit, videlicet fatidicas fuisse duas arbores | |
| Fatidicæ arbores duæ. | myrti ante ædem ipsam Veneris: quarum altera patritia, altera plebeia erat appellata. |
| Patritia multis annis prævaluit, flaccescente plebeia, exuberans & læta: | |
| Patritia. | quandiu Senatus quoque floruerit, illa vigens. Plebeia torrida, ac squalida: quæ |
| Plebeia. | postquam evaluit flaccescente patritia Marsico bello, languida autoritas patrum facta |
| Ara vetus. | est, ac paulatim in stenlitatem emarcuit majestas. Quin & ara vetus Veneri Myrteæ, |
| quam |
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
