| |
| Mellei temnens speciem saporis, |
| Combibit tostum Cereris liquorem: |
| Nec parum coctis dubitabat vti, |
| Assa perosus. |
| Mensa perstabat modico paratu, |
| Exhibens sumptum tenui salino, |
| Nequid externo variaret vsu |
| Docta Vetustas, |
| Amphoras nemo, paterasue quondam |
| Intulit mensis: dolio profudit |
| Poculum promus: nec erat catillis |
| Copia pictis, |
| Nemo transacti venerator ævi, |
| Cantharis iunxit teretes diotas: |
| Nec cibis lancem cumulavit olim |
| Comptus agaso. |
| Non brevi concha, cyathove levi |
| Prandium vanus decorabat hospes: |
| Nunc recens morum facies pudenter |
| Omnia pressit. |
| |
Temperantia. | TAlibus itaque argumentis plurimos ad temperantiam, & sobrietatem, cæterasque |
Ebrii nunquam | virtutes induxit, vt plerique invenirentur, qui nunquam ebriosa potione indulsisse |
Continentia. | dicantur, ne præcipuum fortitudinis vinculum continentia, luxuriæ |
| viribus eluderetur. Tamque remotus ab omni lascivia eorum animus erat, vt penitus |
Mimi, & scuræ. | dedignarentur spectatores esse mimorum, aut scurrarum: nec delicatam dapem parare, |
| aut lautiori industria aliena culina paratam appetere, aut oblatam degustare: |
Virtutis nervi. | nec cuiquam perniciosæ voluptati animum, aut vires effœminandas offerre: |
| ne veræ virtutis nervos, aut bellicam claritatem aliqua vitiorum |
| contagione commacularent. |
| |
| |
| |
| | De virtutibus |
| |