Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Tolfte häftet - Kristofer Uppdal. Av Olav Dalgard
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fot. A. Moeu.
Kristofer Uppdal ved sitt arbeidsbord.
Kr is tofe r Upp da l
Av Olav Dalgard
J KULDE E/N med faa ord freiste
karakterisere grunndraget i norsk
dikting i dei siste 10—20 aar,
maatte ein kalle det for ei
atter-vending til jorda.
I reaksjon mot den kosmopolitiske
retning kring aarhundradskiftet — den bleike
deklamerande vandrar med dei veldige,
overspente ideal — har den nye
slektsleden snudd seg mot jordiske og meir
handfaste idear og maal. Han har i
romantikkens fotefar sökt attende til bonden og
folkelivet, ikkje for aa idealisere og for-
gude, men for aa granske og forklaare.
Ei draging mot historisk syn og
problemstilling har gjort seg gjeldande. Ei leiting
etter dei upphavlege og primitive urkrefter
i folket, og ein freistnad paa aa draga dei
store linor som kan kaste ljos over fortida,
samstundes som dei stiller horoskop for
framtida.
Denne nye retning er som ein kan vente
sterkt paaverka og bestemt av dei problem
og idear verdskrigen har skapt og sett under
debatt. Men i sitt upphäv er retninga eldre;
ho har sine livsröter i heimleg jord, som
Fotefar — fotspår. Attende — tillbaka. Freistnad — försök.
649
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
