Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Femte häftet - Fire dikt. Av Haldis Moren - Regnet og krigen (Juni 1940) - Vegen 1942
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
FIRE DIKT
Av HALDIS MOREN
Regnet og kvigen
(Juni 1940)
Regn, regn feil
på krig og på fred i kveld.
Det er som endeleg noko godt skjer.
Regn på alt som skal spire, djupt nedi
frævd jord.
Regn på augo som ikkje lenger ser.
Regn på blomar og gras og lauv som
sprett og gror.
Regn gå lepper som aldri skal tyrste
meir.
Regn i minkande elvar, i brunnar som
turka inn.
Regn i blodklistra, dödt hår.
Regn på det som var unge menn i går.
Regn, stort og vått,
regn signande rikt og godt —
-å at det vart ein flod, ein mektig
syndflod på ny
ut over alle dei marker der striden står i
kveld!
Så mildt å få drukne i flaumen frå ein
utömeleg sky
mot å gå under i det vanvets hav av
eks-plosjonar og eld!
Regn, regn, blanda med strummar av
blod
skyl i kring jorda i kveld, over Flanderns
og Frankriks ljuve vår,
vaskar bort gråt av pine og angest frå
brostne augo,
vaskar det storkna blodet bort, vaskar
dei pinande sår.
Å at det milde regnet vart til ein flod så
sterk
det drukna i den, alt det vonde, vonde
menneskeverk!
Ja at vårt jord lagdest öyde, vart skylt
og vaske rein
av regnet, og ikkje av krigen,
— regnet, det reine og blanke, så fritt
for hat og mein!
Vegen
1942
Luter du djupt over vegen i dag,
mörk som han er for din fot ?
Mörkret har slökt ditt siste lys
og knekt ditt mot.
21 7
Når ingen stjerner i mörkret meir brenn
vender du augo mot jord.
Vegen er slukt av den djupe natt.
Lel öygnar du veikt eit spor.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
