Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
KRISTOFER BRUUN OG SKULEN
HANS
I.
Det fyrste eg høyrde um Bruun var at han var no
ein raring og skruve aa sjaa til, men i botn og grunn ein
ovkar. Han var av storfolk, av finaste slag; og han var
høglærd, sprenglærd. Dei vilde havt han te professor der
inne i Oslo daa han var ferdig, og baud honom 2000 dalar
for aaret i løn. Men nei takk, han reiste fraa deim han,
upp til det fatige Sel og gav seg te vera skulemeister aat
bondegutar. Og der klædde han seg til gudbrandsdøl, med
toppluve og snøsokkar, stod og hogg ved, og aat vatsgraut
og sur mjølk til kvelds. Endaa han var den karen at han
sette Vaagaa-presten til veggs, daa det endeleg bar ihop med
deim. Ikkje med nevane — for Bruun var liten paa
vokster — men med munnen, i ordstrid. Um dette gjekk
det store ord. Saukarane kom att med driftom sine um
vaaren og fortalde det i fleire utgaavor; eg fekk det fraa
Jon Ro. Jau, han hadde sagt til sjølvaste Vaagaa-presten,
at han fekk vera so god aa gaa meir ned til bøndene og
smaafolket, og vera som ein av deim, og ikkje staa der
høgt uppe som ein herre og pave og sjaa ned paa folket
sitt. For daa vart han ingen ting tess til aa preike heller:
Gud tok krafta si fraa slike høgføtte staurar. Nei, daa
var den presten paa Lesja anna te kar — sa Bruun —
som gjekk umkring og gjorde skinnfeldar aat soknebornom
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
