Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Ja, mor di var frisk, ho tykte alt var moro, og so
smitta det paa meg og. Men i fyrstninga — huttetu kor
eg gruvde! Eg var so nerverædd at eg torde ikkje sko
hesten vaar; eg maatte faa han Ivars-Jørn, den snilde
grannen du veit, te aa gjera det. Og dette var eg, som
i 16-aarsalderen var slik vyrdløyse at ingen taa ungøykjom
hans far sprang fort nok aat meg.
Eit anna skal du au høyre: Mor di hadde 20 hønor,
og seide egg for over 100 kroner aaret umframt det vi
brukte sjølve. Men eg tolde ikkje høyre hanen gol. Aa,
ho log meg ut! Eingong lokka ho han uppaa aksla si og
fekk han te gala der. Eg vandest no fort te hanegalet."
Eg: „Aa far, fortel um Vidhellaren, stølen vaar; der
har eg aldri vore. Du sa eg var for lita te fara den fæle
vegen. Endaa eg var 12 aar og svært modig — aldri kom
eg lenger enn aat Glyggjing!"
Han: „Du veit den stølen ligg 5—6 mil innpaa
Har-dangervidda, og vegen dit er ikkje fin nei. Fyrst upp dei
bratte kleivane i bøyg og krok, og stundom uppetter
stein-trepper som berre „Fjordhesten" kan greie. So kjem du
upp paa vidda. Og ser ned-att. Daa ligg Sørfjorden som
eit langt blaatt band djupt under deg. Og Folgefonna
over der, med skinande blaakvit kaape lukt inn i
himmelen. Aa, det er eit syn!
Du kviler i ei steinhytte um natta. Men paa fyrste
solglytt lyt du uppatt — og so innover vidda! med tusen
blinkande vatn, gjenom gjel og avgrunnar, over breie elvar
og djupe brear — eit einaste feilsteg kan gjelde livet baade
aat deg og hesten. Dei tvo siste milene er flatt snaufjell,
so det berre syng i hestfoten! So stig du ned i ei djup
grøn dokk, med blomar og knehøgt gras, mest som eit
lite paradis. Der ligg stølane.
Men fyrste gong eg for den vegen! Eg var ikkje høg
i hatten daa. Vi var alle aatte Hellelands-mennene, og
aatte hestar. Og för over Styggbreen. Ein mann gjekk
A. Austlid : Salt. 6
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
