Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Tore Ørjasæter: Digte - Ettersumar - Skiringselden
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
langsamt.
land.
SKIRINGSELDEN.
I sandstein-øydemarka
midt i det heite aude
i øydesanden endelaus.
Tore Ørjasæter.
Velsigna er stunda daa allting er ferdigt i fullmogen stand,
nåar hausten lint over jorda lyfter sin einsame brand,
or oska av utbrende baalet aat sumar’n som brotna ned
Han lyser so roleg med langskire, blaanar um linnbleike
ein orm det ek seg makteslaus
paa steinom som er raude
og gienomelda glødande.
Det er mi sjel i skirings-elden
ho svidbrenn no som fyrr ho fraus
av eld og iskjøld blødande
Og sjåa ho tøygjer langsamt seg,
so langsamt som ei liding,
nåar tæringsstillt ho brenn i bringa lunga
med si lymske sviding.
Tøygjer seg som ormen tungsamt
og i trøytte bukter,
bulen brend og blodug ter fram
såar og syndefrukter.
Sjåa lange brune buk-kjølen
som bivrar imot glødde stein.
Ja slik ho reiser seg mi sjel
fraa fyrste laage byrjing
til no ho blodug ser si skuld,
kor elden loga dyrisk duld
eingong i upphavs-tider.
Og no i lange mogningsbogen
skirings-elden svider.
546
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
