Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Halvdan Koht: Rettsgrunnlage for uppgjerda um den dansk-norske statsgjelda 1815—1819
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Aktstykke, s. 61.
2 Uprenta.
3 Aktstykke, s. 63—64.
Halvdan Koht.
kan synes betænkeligt at undslaae sig for at indlade sig med
bemeldte Commissarier paa Grund af deres Fuldmagters
Ufuldstændighed, der uden al Tvivl reiser sig af baade den
svenske og den norske Regjerings bestemte Hensigt at tilside
sætte de i Tractaten fastsatte Forpligtelser, saa vover jeg i
Underdanighed at yttre den Formening, at Commissarier bør
udnævnes; men at den Kielske Tractat ligesaavel i deres Fuld
magt, som i deres Instructioner bør nævnes og lægges til
Grund for de Underhandlinger, hvortil de blive at bemyn
dige.»
På den måten vart det då gjort. Dei danske kommis
særane fekk fullmakt til å forhandle med dei norske um
uppgjerd etter Kiel-traktaten 1, og instruksen for dei (12te
juni) slo fast at denne traktaten skulde vere grunnlage for
«Underhandlingerne med den Svenske Regjering» 2.
Her stod soleis motsetningane klårt imot einannan, og
då dei norske og dei danske umbodsmennene møttes (17de
juni), kunde ingen av partane godt la seg lite med den full
makta som den andre parten la fram.
No var det ingen av dei heller som ynskte å ta ansvaret
for eit brot, det var altfor lett tenkeleg at stormaktene då
vilde legge seg upp i saka til skade for den skyldige. Endå
på den tida var det visseleg Danmark som kjende seg veikast
i den mellemfolkelege politikken. Men um ein so vil sjå
heilt formelt på spursmåle, so må det vere klårt at Dan
mark hadde det standpunkte som var vandast å forsvare.
Dei norske utsendingane kunde med full rett peike på at
deira fullmakt var so romsleg so ho tok med meir enn
berre dei spursmåla som var nemnde i Kiel-traktaten 3. Det
var lettare for dei danske å få si fullmakt utvida, enn for
dei norske å la seg binde til traktaten. Ei utviding turvte
ikkje vere einstydig med at sjølve traktaten vart uppgjeven.
Skulde ikkje heile saka strande berre på ei form, so måtte
det bli Danmark som lempa seg.
Fyrst baud Rosenkrantz seg til å vide ut den danske
fullmakta soleis at alle moglege spursmål frå den dansk
norske mellomvera kunde kome med; men han heldt på at
122
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
