Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Halvdan Koht: Rettsgrunnlage for uppgjerda um den dansk-norske statsgjelda 1815—1819
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Aktstykke, s. 85—86
s Fyrr uprenta.
4 Sjå soleis Aktstykke, s. 96.
Halvdan Kont.
lingernes Aabning fra deres Side aldeles ikke maatte være
at anse som Beviis for, at de fravege den Underhandlingernes
Basis, som deres Fuldmagter vise hen til, eller at de vedtoge
nogen anden, hvilkensomhelst, Basis, som ikke med disse
Fuldmagter kunde foreenes»\
Partane vart soleis ståande på kvar sitt standpunkt. Og
dette var ei stode som dei på dansk side alt på fyrehand
hadde tenkt seg mogleg. Straks i den fyrste danske instruksen
hadde det heitt at «omendskjøndt der udgaaes fr a
forskjellige Synspunkter, saa er Maalet dog det
samme, nemlig, at tilveyebringe god Forstaaelse og at afgjøre
Sager, der ere magtpaaliggende for begge Rigers Indvaanere,
og for begge Staters Regjeringer» 2. Det vil segja at praktisk
forhandling kunde bli førd, um so kvar part heldt fast på
sitt retts-synspunkt. Og på dette grunnlage kom forhand
lingane i gang.
Sjølvsagt måtte det bli vanskeleg å halde dei gåande med
slik ei usemje i bakgrunnen. Både reelle og formelle vanskar
måtte melde seg nærsagt for kvart einaste steg, og det kunde
sumtid sjå ut som um det var uråd å sleppe utanum dei.
Gong på gong måtte den eine parten freis.te på å drive den
andre yver på sitt rettsgrunnlag.
Kor lite den danske regjeringa hadde gjeve upp tanken
um at Kiel-traktaten måtte vere grunnlage, det synte seg åre
etter, i mai 1816, då dei fyrste norske forhandlarene vart
avløyst med ein ny mann. Då reiste ho på diplomatisk veg
krav um at den nye forhandlaren skulde ha ei fullmakt som
gjorde han til «umbodsmann for kongen av Sverike og Noreg
til iverksetting av artikel 6 i Kiel-traktaten». Og åre etter
fekk ho jamvel den russiske tsaren til å stø ho i dette krave 3.
Men den svenske utanriksministeren kunde vise til at det
var berre naturleg å nytte same forma som fyrr i same
saka, og den danske regjeringa greidde ikkje å få noko
brigde. Det einaste ho kunde gjere, det var stendigt å slå
fast skriftleg at ho for sin part forhandla etter Kiel-traktaten 4.
3 Soleis etter uprenta depesjer frå den danske ministeren i Stockholm til
utanriksministeren i Kjøpenhamn, dagsett 4de juni 1816, 18de og 29de april,
2dre mai, 10de og 27de juni 1817.
124
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
