Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Lars Eskeland: Katolicisme og moderne menneske - II - III
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Lars Eskeland.
høgtida minnet um det økumeniske kyrkjemøtet i Nicæa 1600
aar tidlegare, ikkje vaaga samla seg um den same tru som
Nicæamøtet og alle økumeniske kyrkjemøte i alle tider hev
sannkjent og bore vitnemaal um. Lat so Stockholmsmøtet
vera so merkeleg som raad er elles: eit økumenisk kyrkje
møte var det ikkje. Og den nye katolicismen hev me enno
ikkje skimta. At ordskiftet um sociale og filantropiske spurs
maal skulde ala fram ei ny katolsk kyrkja er ikkje for vel
tenkjeleg.
Det aller nyaste maa ein vel segja er freistnaden paa
aa føra denne tanken um ein ny katolicisme ut i livet med
ein kristendom og ei kyrkja utan dogmer. Det høyrest
sværande underleg, men er vel i grunnen ei heller fylgje
streng utkoma av den Söderblom’ske katolicisme, eller den
samlingi som hev merkeordi «Life and Work», til skilnad
fraa ei onnor samlings-rørsla med merke-ordi «Faith and
Order». Det er so mykje ledalaust og vinglut i det religiøse
no um dagen, at det godt kann henda ein slik «tanke» og fær
sine talsmenner, endaatil millom norske statskyrkjeprestar.
Det er alt teikn som tyder paa det. Nyleg er det kome ei
bok som talar um denne frigjering ifraa dogmene, «Vorherre
og vi» (Aschehoug 1927), og straks er det ein prest som gjer
seg til lurblaasar for dette «forsøk paa frigjørende orientering».
Det er nemleg berre ein ting ein norsk statskyrkjeprest ikkje
so godt kann ha noko med aa gjera: Det som var, er og vert
katolicisme og katolsk kyrkja. Denne kyrkja kann ikkje vera
dogmefri, for di det var usvikelege evige sanningar som Her
ren sette henne til aa bera fram til alle ætter og tider. Ei
dogmefri tru og kyrkja minner ikkje ein gong um dei ibsen
ske «luftslott med grunn-mur under», men likjest fullkome
leg eit slott som ein mann sa han hadde set ved Rin-elvi :
det var berre ein ruin, og denne ruinen var det ikkje meir
att av enn eit stort firkanta hol i midten.
Det er ikkje so sjeldan no at ein kann høyra folk segja
at protestantiske kyrkjor burde vera opne all dagen liksom
dei katolske. Det er ein ven skikk, segjer dei.
220
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
