Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hulda Garborg: Av soga til den norske bondegjenta i byen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Hulda Garborg.
Forfattaren legg ikkje fingrane imillom. No skal me
eingong ha det! Eingong få sjå til botnen i den sumpi det
dygderike kristne samfunde vårt er bygd på. Men likevel
gjer han det kunststykke å berge medkjensla og godhugen
vår for dette menneskje. Ho er mo r gjenom alt, og i det
er ho sterk. Det er noko i henne som all den stinkande
styggedom ikkje når inn til. Same ljoskjelda er det og som
gjev henne overmenneskeleg kraft til å halda ut med det
kadavere av eit mannfolk som ho vart glad i då ho tente i
studentpensjonate.
Mor-kjensla, mor-instinkte. Denne elskaren er det største,
mest ulukkelege og kravfulle barne hennar. Ho held ut med
han til ho hev vaksne søner, gøymer han, steller han, slit
med han. Han er av fin familie men vil tilsist gifte seg med
henne. Kann ikkje vera henne forutan. Men familien fær
hindra det, og det ender med den tragi-komedia at ho gifter
seg med Graut-Anders som er komen etter henne til byen
og no er ein fin og velfødd konstabel.
Gunvor hev drive upp ein forretning gjenom åri, kauper
ein gard i byen og fleire etterkvart. Styrer dei sjølv, vert
rik. «,Vika hadde pansret henne» ; ho gav seg ikkje. Men
rot i byen slog ho aldri. Det var på bygda ho høyrde til.
Men sønene henar stakar, dei hadde nok ikkje rot nokon
stad; det fekk ho røyne. Den eine hadde vorte bilæthoggar,
men budde mest i utlande; den andre vart amerikansk bor
gar og forretningsmann.
Men i henne er ætte-instinkte enno livande trass i alt,
og ho kauper tilsist farsgarden sin. Kom likevel aldri til å
reise dit. Drøymde berre ein storfeld draum um Solnær
og sønene sine. Og den draumen vart fagrare enn alt ho
livde.
Sol nær! Sjølve namne har visseleg havt si meining
for diktaren. Gunvor kom burt frå soli, gleid inn i skuggen,
der giftgrase gror og trivst og drep so mange friske
frø.
Utan sentimentalitet, med neddøyvd medkjensla, man
digt og ofte med stort humør hev han teikna si store og
stundom groteske personsamling frå sist i 70 åri då me enno
hadde offentleg prostitusjon.
Sterk kost, javisst. Sterk og stundom krass, men aldri
640
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
