Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hulda Garborg: Krishnamurti
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Hulda Garborg.
So syng ogso Paulus Haave og flokken hans i Garborgs
«Læraren». Og Paulus segjer i den lange tala si i fysste ven
dingi av dette Garborgs revolusjonært religiøse drama :
«Kristendom er å halda lovi som han gjorde, vera full
komne som han var fullkomen.
Kann du ikkje? Eg svarar deg i Jesu namn, du vil
ikkje. Altid når me ikkje vil, so finn me ut, at me ikkje
kann. Og med denne iygni hev me dikta kristendomen ut
or verdi og kallar so sjølve denne lygni vår kristendom»
Ogso Krishnamurti krev at vi skal vera fullkomne, og lik
som Paulus Haave er utantor statskyrkja som han meiner
drep kristendomen, so riv Krishnamurti seg laus frå alle reli
giøse tradisjonar, frå alle religiøse samfund og system, endå
frå teosofane, som rudde vegen for han. Og tilsist løyser han
upp den ordenen han sjølv hadde vorte øvsteprest for og
leidar av. Det var på den store «Stjerne»-kongressen i Om
men i Holland no sumaren 1929. Han tok til med å fortelje
soga um djevelen og venen hans, som gjekk på vegen og fekk
sjå ein mann ta upp noko av marki. «Kva var det mannen
tok upp,» sa venen. «Det var eit stykke av sanningi,» sa
djevelen. «Det blir ei leid historie for deg det,» sa venen.
«Langt ifrå,» svara svarten; «eg let han berre organisera ho.»
Sanningi kaun ikkje setjast i system. Organisasjoner
vert til råmer som folke makeleg kann passe inn i. Dei kjem
per ikkje lenger for å nå fjelltoppen, men høgg seg ut ei
hugleg nisje der dei kann finne lagleg rom, eller let organi
sasjonen finne sovore rom åt seg og meiner so at organisa
sjonen skal føre dei fram til sanningi. Dette er fysste grun
nen til at han løyser upp sin eigen orden. Den er ei hin
dring for den einskilde til å ta brye med å nå fjelltoppen,
det endelege målet.
Eg veit ikkje um Krishnamurti hev lese Søren Kierke
gaard, men ein må ofte tenke på han, når ein les dei dikt
og talor som den unge indaren hev halde siste par åri.
«Eg for min part. ynskjer ikke å høyre til nokon orga
nisasjon av åndeleg art; gjer vel å forstå meg rett,» segjer
han. Han vil bruke organisasjoner av alle mekaniske slag,
eit dampskip eller ein automobil som fører han frå land til
må du roleg live sleppe»
«Vil du vinne livsens heppe
454
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
