- Project Runeberg -  Ordbok öfver svenska medeltids-språket / 1. A-L /
124

(1884-1973) [MARC] Author: Knut Fredrik Söderwall
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - B - blikke ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

blikke

124

bloþ

blikkcj n.i [Jfr y. blik] (hvit) fläck (på ögal).
liaffiiir naghon maal eller blicke pa ügatli LB 7: 2os.

blikna (blekna Bir 3: 36«; -adhe Lg 54:1; -adho
Bir 2: 244; -ande MP 1: 115. blegna: -adhe RK
2: 4326. -adhe), v. [/a/, blikna] blekna, anlitit
blik-nadho swa som dööz mauz Bir 1: 85. ib 2: 244, 4:
135, 148. RK 2: 3390. Lg 549. MB 2: 191, 201. Ber
286. tha blegnadhe erich som etli bast RK 2: 4326.
solin skal blekna Bir 3: 366. MP 1: 115.

blikta (-adhe), v. [.V. blikta] blinka (med), han
blictadhe litet annat üghat Lg 3: 368.

blinda, v. [Isl. blinda] blända, göra blind, ban
lot sik blinda Ml) (S) 208. Jfr förblinda,
blinda, f. Jfr starblinda.
blinde, /. [Isl. blindi] 1) blindhet, bildl. vardh
iudhanna blinde foruunnen Bo 69. ib 89, 165. MP 1:
220. Bir 3: 436. Ber 34. Lg 3: 215, 237. 2) den
el. det som förblindar, hedhir giri itr . . . hiärtans
blindo älla wtstingirska (excæcatrix cordium) Bu 96.

blilider, adj. [Isl. blindr] 1) blind, allo andro
iu]ia wrþo blinde Bu 15. fik frun som blind var . . .
seia himins lius ib 532. ib 16, 133, 186, 526. Bil 245,
276, 327, 341, 358, 411, 453, 463, 642, 653, 864, 887. af
enom som blindir var föddir oc var herra ihesus gaf
öghon Bo 152. — bildl. guz orþ äru audclek
colle-rium ok lysa blinda siala at sea Bu 186. bleff atir
blindir j sinne willo KL 31. — Jfr liiärta-, star-,
sten-, sur-blinder. 2) som ej kan ses, dold,
otydlig, tha vardh honum väghiu blind Fr 2780. al
thessin thinghin äru them swa som blindh Bir 1: 135.
— blinda nätla (-netzlaa. -nesla. blinde
nätle), f. [Fdan. blindæ uætlas, blindenælde]
blindnässla; marrubium vulgäre Lin.1 marubium tz är
blinda netzlaa LB 7: 69. marubium bliudha nesla ib
152. marrubium thz iir blinde nätle ib 3: 75. Jfr
blindniitla. — blinda niita, f. = blinda uiitla.
marubium blinda niita LB 5: 81.

blindhet, f. blindhet. Su 281. Lg 3: 157.
blindniitla (blindh netzla), /. = blinda
niitla. marrubium thz hether blindh netzla Lit 2: 57.

bliuker, m. [JV. blink] blink, huan thou blink the
(o: thin öghon) göra Bir 4: 143.

hliukra, v. [.V. blinka] blinka, mz . . . blinkrande
öghom Bo 180.

blistra (-adhe), v. [Isl. blistra] hväsa. alskona
orma huilke . . . wtguthu tlieras ether ower mik oc
mz thoras onda lokt blistrado oc gnislado owcr mik
sina tändher Su 162. — hvisslaf korpana galandhe,
hökana blistrandhe, kråkor oc skiorar skriandhe Su 119.

bliuglidh, bliugher o. s. v. se blyglidh, blygher
o. s. v.

bliva (blyfua. bliver, blef, blivu, bli vin.
impf. bläf KL 174,187), v. [Mnt. bliven] L. 1) vara
qvar, förblifva, blifva, förþo þöm (benen) hem tel sin
ok bliua þar än Bu 51. bli(ff) þiir tel doma dagh ib
20. ij skulin . . . ij nat här blifua Iv 175. hortugh
fräderik ther vte bloff Fr 276. at ty (för tliej när
them blyffwa wilia SD 4: 748 (1340). thil thet at
thätta ma sthathwkt blywa ib 5: 558 (1346, gammal
afskr.). Bil 211. Bo 102. KL 11, 18, 26, 31, 42, 52,
80, 81 o. s. v. stadlica blifua j godho MP 1: loo.
wil iak hälder bliwa mz them, än skilias widh

them mz frälse MB 1: 335. bleff hema fran mässonne
KL 61. hwilkin som jomfrw var för oc ble|f sidhan
oc blilfwir iiwärdelica Lg 66. blifwir (remanet)
värdhe-likhotiu precursori Bo 81. jak skal giua honum
euärdhelica bliuando hedhir Bir 2: 125. — med part.
pres. at the . . . äkke blifwcn hängiandc a korscuo
Bo 205. — med inf. bliffwa swa j frida standa RK 2:
1427. — med prep. vidher. behålla, wnnom ifiär at bliuä
vifär pil rät SD 5: 636 (1347). ther wil iak wider
bliffua RK 2: 3670. — lata bliva, lata bli, upphöra
(med), j thesse bok aff hersskap scriffwa wi] jak 0111
stundh nw latba bliffwa MD (S) 281. 2)
qvar-lemnas el. blifva pä valplatsen, stupa, the andro bliffue
alle FM 354 (1507). — gå förlorad, bleff tber och
etli skep wid alandh aff köninxbärgh FM 355 (1507).
wänt tik aff slikom lösom bannom, swa framt at thu
bliffwer ey widh thz (d. v. s. går derför förlorad)
äwerdelika LfK 141. 3) halta ut, lefva, var thz
vissolica stort vndir hurw apostlane . . . gato blifwit
(subsisterent) vidh thässin ordhin Bo 178. — lefva,
vara. bliiff hel MD 40. blifwiu badho hecl ok siil Al
4244. bliff thik badhc heell ok säl ib 2854. fän sik
vildog bätra oc blifa i ronloko Bir 4: (Avi) 180. at
vi . . . skulu blyfua (vivamus) i thässe viirld i
väl-mattaude tiimpran mot kötzsins lusta oc riituislika
. . . oc millolica Ml’ 2: 124. husit huar the blifuo
(erant sedentes) ib 1: 167. hau bleff (erat) j ödmarkom
ib 169. 4) blifva, varda, manghe bliuu döjio af
ija[iom lutumen Bu 177. at . . . iak dödhcr blifuar
BSll 1: 166 (1376). bleff dödhir KL 28, 49, 124, 155.
Mr 1: 131. FI 937. Iv 517. MB 2: 16, 80, 93, 277. —
blifva af. spordhe sanctus gormauus hwar brödhirne
waro bli|fne (hvad det hade blifvit af bröderne) ST
286. ib 531. Di 281. ban wilde gerna wita hwart hans
fadhir ware blifwin ST 51. — bliva ater, blifva
qvar, qvarstanna, förblifva, nar han blef atir i
mönstr-eno Bo 136. bleff lian atir ensamin a sinom böuom
KL 21. thän hälghe manuin bleff atir j storum
hugnadh ib 34, hans son bleff atir blindir j sinne
willo ib 31, ib 64, 65. Bir 1: 168, 2: 329. Iv 3658. Jfr
ater bliva. — bliva igen, 1) qvarlemnas, gä
förlorad, fför tyuste skär ppa oen sten bleff bådo
skipp ok götz j gon RK 1: (sfgn) s. 184. 2) blifva
qvar, blifva ifrig, återstå, mz thy watneno j gän
war bliffwit MB 2: 282. bliffwo j gän fämptan tusandh
uiän ib 93. ib 89. — Jfr ivir-, sailiail-, til-,
vidher-, äptir-bliva, samt hembliver.

bliveliker, adj. [Mnt. bliflik] blifvande,
förblif-vande, beständig, varaktig, i tiisse wärldh i huilke wi
haffwom ey bliffwelika warw LfK 71.

blivilse, f. 1) förblivande, mone i godho vm
stadhukt framhald oc bliwilse Bir 4: 243. LfK 128.
2) boning, han skal äldre liaua bliuilse älla varu när
gudhi Bir 2: 17. nalkas tho bliwilse i hwilke gudh
war ib 4: (Dikt) 217. ib 223, 252, 253, 271. •— Jfr

hlmna-, sainan-blivilse.

blixa, v. blinka, mz blixsaudhe (tremulis) öghom
Su 115.

bloþ, n. (oftast) och blojier, m. (Bil 541, 864;
KL », 57; B,J 207; Iv 734; Di 227; MB 2: 7; LB b:
292, 293) [Isl. blöd, ».] L. 1) blod. skref þ&r iuir
bref mz sino blofe Bu 29. lata blod LB 3: 14, 15

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Tue Dec 12 00:54:58 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/svmtsprk/1/0134.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free