Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - II. Ciała niebieskie, zwłaszcza ziemia, jako siedlisko istot żywych
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
41
each. Gdyby te księżyce ciepła od swych planet nie otrzymy-
wały przybrały tę sarnę temperaturę co ich planety. Z naszego
księżyca ziemia wydaje się 3,7 razy większą od słońca.
Z tych liczb łatwo da się obliczyć, że skoro temperaturę
. słońca na podstawie jego promieniowania przyjmujemy na 6200°
(w skali absolutnej 6500°), to księżyc otrzymywałby równą ilość
ciepła od ziemi, gdyby temperatura jej była 3100° (3380 abs.)
Gdy tworzyły się pierwsze chmury wodne w atmosferze ziem-
skiej temperatura wynosiła około 360° C. i promieniowanie
ziemi na księżyc było 1.25 tysięczną promieniowania słońca.
Teraźniejsze promieniowanie ziemi nie dosięga nawet jednej
dwudziestej tej liczby. Jasno widać z tego, że promieniowanie
ziemi nie odgrywa wielkiej roli w ogrzewaniu księżyca.
Zupełnie inny byłby stosunek gdyby ziemia miała taką
średnicę jak Jowisz (11,6) lub Saturn (9,3.) Wtedy promienio-
wanie ziemi na księżyc, gdyby powierzchnia ziemi miała tem-
peraturę 360°, wynosiłaby szóstą, względnie dziewiątą część
teraźniejszego promieniowania słońca. Ztąd łatwo da się obli-
czyć, że Jowisz i Saturn mając np. temperaturę 360° promie-
niować będą na księżyce, położone w odległości 240,000 wzglę-
dnie 191,000 km. (odległość księżyca ziemskiego od ziemi
wynosi 384,000 km.) taką samą ilość ciepła, jaką promieniuje
słońce na Marsa. Księżyce Jowisza i Saturna znajdują się
w odległości bliższej (126,000 wzgl. 186,000 km.) aniżeli księ-
życ od ziemi, a zatem możliwem jest, że ciała te — jeśli tylko
posiadają dostateczną atmosferę — od swych planet otrzymują
takie ilości ciepła, które umożliwiają krzewienie się życia.
Trudniejsze są stosunki światła i ciepła na zewnętrznych
księżycach Jowisza i Saturna. Gdy planeta ich najsilniej świeci,
to jej siła świetlna posiada jedną szóstą, względnie jedną dzie-
siątą siły świetlnej słońca, która tam wynosi tylko jedną dwu-
dziestą siódmą, względnie jedną dziewięćdziesiątą tej, jaką
odbiera ziemia. Gdy planety te były rozżarzone, niewątpliwie
księżyce czas jakiś były odpowiednie do rozwoju życia.
Już około 1800 roku znakomity fizyk francuzki Fourier
wypowiedział pogląd, że* atmosfera chroni od utraty ciepła.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
