Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV. Ciśnienie światła
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
86
rony na odległość nieraz sześćkroć średnicę słońca przewyż-
szającą (około 8000000 km.) wskazuje na to, że słońce działa
odpychająco na drobny pył. Dawno też porównywano koronę
słoneczną z ogonami kometowemi i Donitsch równa ją z Bre-
dichina ogonami kometowemi drugiego typu. Można obliczyć
masę korony na podstawie jej ciepła i promieniowania świe-
tlnego. Pomiarów ciepła dokonał Abbot. W odległości 30000 km
od fotosfery korona promieniowała tylko tyle ciepła co ciało
o ciepłocie — 55° C. Pochodzi to ztąd, że składa się ona
z nader rzadkiej mgławicy, której rzeczywista temperatura
według prawa Stefana wynosi 4350° C. Korona zatem jest
tak rzadka, że zakrywa zaledwie jedną 190.000 część leżą-
cego za nią nieba. Do tych samych wyników dochodzi się
przez obrachowanie promieniowania korony, które jest mniej
więcej równe promieniowaniu pełni księżycowej (niekiedy
mniejsze, niekiedy jednak znów dwakroć większe). Rachunki
te tyczą się najsilniejszej części korony, tak zwanej „korony
zwiększonej “. Według Turnera jej siła świetlna na zewnątrz
zmniejsza się w stosunku odwrotnym do szóstej potęgi odle-
głości od środka słońca, W odległości promienia słonecz-
nego (690000 km) siła świetlna wynosiłaby zatem tylko
1,6% tj. siły jaka jest w bliskości powierzchni słonecznej.
Przyjmijmy teraz, że korona składa się z cząsteczek takiej
ściśle wielkości, że ciśnienie światła równe jest ich ciężarowi—
inne cząsteczki z korony wewnętrznej będą wydalone — zo-
baczymy wówczas, że ciężar całej korony słonecznej nie
przekracza 12 milionów ton metrycznych. Nie jest więc cięższa,
niż 400 naszych wielkich parowców morskich i tyleż wynosi,
co ilość węgla zużywanego na ziemi w przeciągu tygodnia.
Że materya korony jest bardzo rozrzedzona, wnioskowano
już ztąd, że przechodzące przez nią komety w ruchu swym
widocznej przeszkody nie napotykają. W 1843 roku kometa
przeszła w odległości 7-t promienia słonecznego od powierzchni
słońca, w ruchu swym żadnej nie doświadczając przeszkody.
Moulton obrachował, że wielka kometa z 1881, która zbliżyła
się do słońca na odległość l/2 promienia słonecznego doznała
■ ■ ■ M M
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
