Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII. Rozpowszechnienie życia w wszechświecie
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
175
twa materya może łączyć się, krystalizować, zetlić na na-
sienia życia, na „komórki organiczne“ czyli „protoplazmę“.
Tymczasem wiedza dostarcza- wiele materyału dla indukty-
wnych dowodów przeciw tej „generatio spontanea“. Martwa
materya w żywą przejść nie może, chyba pod wpływem ży-
wej substancyi. Wydaje mi się to równie nieomylnem twier-
dzeniem naukowem, jak prawo ogólnego ciążenia
Chociaż ostatnie to zdanie może wydać się przesadą, do-
wodzi jednak, jak dla pewnych badaczy nieodzowną jest
rzeczą znaleść jakieś wyjście z tych trudności. Wyjście takie
istnieje w teoryi „panspermii“, według której nasienia życia
błądzą w przestrzeniach wszechświata, trafiają na planety
i powierzchnie ich zapełniają życiem, jeśli tam są warunki
potrzebne dla istnienia organizmów.
Ten pogląd ma dawnych poprzedników. Wyraźne począ-
tki w tym kierunku znajdujemy u francuza Sales-Guyon de
Montliyaut (1821), który przyjął, że pierwsze życie na ziemi
zbudziły zarodki z księżyca. Lekarz niemiecki H. E. Richter
próbował udoskonalić teoryę Darwina przez dołączenie do niej
idei panspermii (1865). Książka Flammariona o wielości światów
zamieszkanych naprowadziła go na myśl, że zarodki z jakiegoś
innego, zamieszkanego świata na ziemię się dostały. Richter
dowodzi, że w meteorach mających przecie podobne koleje,
jak wędrujące w przestrzeni komety, znajdowano węgiel,
który on za pozostałości organizmów uważa. To przypuszczenie
jest zupełnie niedowiedzione: węgiel w meteorach znaleziony nie
wykazywał nigdy śladów budowy organicznej, bardzo łatwo
można przedstawić sobie węgiel pochodzenia nieorganicznego
taki np. jaki się na słońcu znajduje. Jeszcze fantastyczniej-
szą jest idea Richtera, że przelatujące meteory przyciągają
i pochwytują wysoko w powietrzu unoszące się organizmy
i w ten sposób mogą je zabierać z przestworza i na inne
ciała niebieskie zanieść. Powierzchnia meteoru w locie jego
przez atmosferę rozżarza się; wszelkie zatem zarodki jakie me-
teor mógłby był pochwycić muszą być zniszczone. Gdyby jednak
mimo wszystko meteor mógł nosić na swej powierzchni zdolne
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
