Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
40
Me som var den faste flokken, tok ut på langferd. Soleis tok me ei
ferd til Vang eit par herlege vårdagar. Mest «heile bygdi» var då samla
på Grindaheim hotell, som stod ope for oss av den gjestmilde O. Får.
Me var og i Røn og «dansa» til inntekt for dei brandlidne i Ålesund.
Våren 1904 gjekk det ei sterk religiøs vekkjing i heimbygdi mi, Bagn.
Gode vener bad då um at eg måtte hjelpa ungdomen til litt god moro,
og øya inn folkeviseleikar. Me hadde skulemeistrane med oss, og bøndene
O. Øvergård på Olmhus og Chr. Juvkam opna stovone sine til oss for øving
ein gong synst og eingong nørdst i sokni. — Me vart pålag ein 50
ungdomar, og ein meir glad flokk hev eg vel snautt vore med. — At sume
likna meg, som var upphavet til dette, med ei »vond ånd« var berre na
turleg. Men me nådde likevel det me vilde.
17de mai skipa me til fest i forsamlingshuset på Fjellheim, og denne
gongen bad me dei gamle um å møta. No skulde me syna dei koss me
for åt. Og dei gamle kom. Fyrst hadde me barnetoget til Bagnsmoen med
tale. Sidan festtale på forsamlingshuset av Mikael B. Olsen frå Bjørgvin, so
førte me upp «Meinhøve», og synte fram folkedansane våre. Me var sjølv
sagt alle i nasjonalbunad. Festleg mat og drykk var det innimillom. Då
hende det at gamle alvorlege folk let tårone trilla. Dette var noko av det
gildaste dei hadde upplevt; og alle gledde seg over ungdomen.
Klokka 9 slutta me som programmet sa; men då hende noko, som eg
lyt fortelja: Eldre folk kom burt til meg og spurde um ikkje ungdomen
skulde få vera saman utover enno ei rid og «more seg». — Og nokre ung
domar sa at fekk dei ikkje det, so gjekk dei på «Gimle» (ein dansesal).
Dette laut dei gjera som dei vilde med, meinte eg, for no var det slutt her
som sagt var. Desse gjekk likevel, men seinare sa dei at det vart ingi
moro med dansen etter belgspelet.
Denne same flokk synte fram dansen på ungdomsstemna um sumaren
på Bruflat, der presten Anker og Peder Svensen tala (1904).
Liknande døme kunde ein nemna frå alle kantar. Her på Vestupplandi
hev eg høyrt berre vellæte um folkeviseleiken og det frilyndte ungdomsar
beidet, når det hev vore drive med alvor. For 6 år sidan er det vel at me
her hadde ei større stemne på Austre Toten. Hognestad tala og hadde
gudsteneste i Hoff-kyrkja og Fridtjof Nansen tala um forsvaret. Der hadde
og fru Hulda Garborg øvt inn leikar og synte desse fram um kvelden i det
store «festivitetslokalet». Då stod det upp ein kjend bonde her på Upplandi,
David Seierstad, han takka fru Garborg for at ho hadde kome til bygdi
og lært ungdomen desse leikane. Han hadde havt den største hugnad på
stemna og ynskte henne og saki den største framgang.
Når ein tenkjer etter, kunde det vera mangt å fortelja um motburd og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
