Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
44
Sam. Johnson, Renolen, Hektoen, Aaen, Akre o. a. til førarar. Det gjorde og
sitt at Arne Garborg den tida heldt til oppi Kolbotn. Og at han Ivar
Mortensson — den gonga Ivar Matlaus eller Nordpols-Ivar, no Ivar Egnund
eller Egnundgubben — sveiv i skogane her og tala norsk om matløysa i
Norig. Frå «Kolbotnbrev» og «Or duldo» steig lurtonen og fløyteslåtten
vidt om bygdene og snudde lengselen innetter mot det som var sermerkt i
våre eigne bygder og i vårt eige lynne. Det tok til å livne nedetter bygdene
og oppetter dalane alle stader. Det var fedrelande som kalla. Det var
fridomskrave som drog. Det var ungdoms glede og eldhug som vakna og
sette seg arbeidsmål.
Så visste vi ikkje orde av før denne rørsla i våre eigne bygder møtte ei
likså sterk rørsle frå Vestlande — med «Unge skud», seinare «Unglyden»
til bodberar. Det varde ikkje lenge før eg sjølv vågde sprange over fjelle,
og møtte eit folk og ein ungdom som hadde sama tru og sama hjartelag
for framgang og norskdom som eg sjølv. Eg hugsar koss eg kjende det.
Det var fedrelande som vart større og fagrare. Og som gav meg rikdom
for heile live.
Frå flatbygdene kom det og bod. Der hadde dei elles vore tidleg ute.
Eidsivalage — med Peter Slotsvik og Olaf Fanderad — vart tidleg fremste
fylkingen. Jamvel i hovudstaden samla det seg ein flokk av same slag —
i ungdomslage «Fram». Dit kom eg i fylgje med Rasmus Løland og møtte
første gonga Bentsen- og Berner-iolka., Anstein Myhr, Halvdan Kpht og
frua og andre.
Enda alle desse laga hadde vakse fram kvar for seg — og vel hadde
sine serskilte lover, var det ei kjensle som brått vart ei berande kraft i alle :
nationalkjensla. Og når «Norigs ungdomslag» vart skipa i 1896 var det
sjølvsagt at første paragrafen reiste kravet «folkeleg opplysning på fullnorsk
grunny\ I min ungdoms eldhug tok eg det og som eit varsel, at «Norigs
ungdomslag» vart skipa i Nidaros. Vel var det så, at dette «landslage»
ruva meir i namne enn i gagne. Det var ikkje stort meir enn som ein
tanke, eller eit utkast til eit stort og gildt byggverk. — Men så vart han no ikkje
bygt på ein dag, Nidarosdomen, heller. Det laut mange dagar og år og aldrar
til før han reiste seg or Norges jord og vart ein samlande midstad for
nordmenner heime og ute. Såleis skulde det gå «Norigs ungdomslag» og.
Det var skapt or same kongstanken. Det var bore fram av same djerve
framgangsvona. Og folke sjølv skulde reise det. Ungdom frå alle landsens
bygder skulde bera stein til verke. Skaldar og kunstmenner skulde reise segn og
minne og framtids draum og framtids von inn i tempelkvelven. Alle gode
nordmenn skulde bli glade i det og samle seg om det. Såleis drøymde eg.
Og såleis drøymde mange. —
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
