Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
slik at den kostet en kvart million kroner, fikk stallmesteren
nitti tusen kroner i drikkepenger.
Men han begynte å bli en dyr gjest. Sultanen lot ham
forstå at nu burde han reise. Karl forstod det ikke.
Sultanen talte tydeligere. Han lånte ham en million kroner, men
så skulde han reise straks. Kongen tok millionen, betalte lån
med den, og blev. Bad om en million til. Endelig vilde de
tvinge ham; da bygde han skansevegger omkring sin «by».
Ti tusen mann stormet over. Han brøt sig med femti mann
frem til sin bolig; den var full av tyrkere; de veltet på hodet
ut av vinduer og dører da de så ham. Men siden skjøt de på
hans hus med brennende piler. Da bryter han igjen ut
gjennem luer og røk. Nu vil han frem til stenhuset og verge sig
der. Og han er næsten fremme, da snubler han og faller.
Tyrkerne kaster sig over ham og fanger ham; og saa føres han til
et slott ved Adrianopel. Her går han til sengs og blir der.
Han vil ikke hilse på storvesir og sultan.
Men fra Sverige er der kommet brev på brev at kongen
må komme hjem. Til slutt sender stendene bud, at nu får
de søke fred selv og ta de vilkår som er å få. Da reiser
kongen. Først i statelig følge, så alene, bare med to officerer.
Gjennem Ungarn, Østerrike og Tyskland rir han i rasende
trav, tre hundre svenske mil i fjorten dager. En
november-natt 1714 står to tilsølte ryttere ved Stralsunds stadsport.
Den ene er Sveriges konge.
Fiender la sig om byen. Gloende kuler og bomber regnet
ned over den. Det skremte ikke Karl. Men fange vilde han
ikke bli. Da murene var sønderskutt, gikk han om bord på
en liten båt, gled ukjent og uskadd forbi de fremmede
krigs-fartøiene til Skånes kyst, til et utpint land, utpint av
krigstjeneste og uår og pest. Fred sukket de efter, alle mennesiker
i dette land. Men kongen stod ikke til å bøie. Han vilde ikke
miste uten å få noe igjen — en tomme av den jord han
hadde tatt i arv. Han sendte kobbermynt utover landet og
lot den gjelde som sølvdalere. Ja siden krevde han alt det
sølv, myntet og umyntet, som var i landet, og betalte med
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
