Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
En NET DOSE IE FER EET EE TE PSN EN SPE EE SE EP PE GJE EE NE GEENENE JG DE IE NE IE EP REE SE ENE ENE VES SEG JP EE ENE PEST VE VE VEE PE GEN GENENE SP JE PEN EN ES LET SE PENE PG
Fedraheimen.
———> =o >>> —————
Pris fyr Fjordungaaret Kr. 1.10
med Porto og alt.
Betaling fyreaat.
Fit Blad aat det norske Folket.
Lysingar kostar 10 Øre Petitlin-,
og daa etter Maaten fyr større Bokstavar.
No. 18.
Kristiania den
Ste Mai 1882.
6. Aarg.
DANSET TATT TT NTT TETTSTED
Guten fraa Gladheim.
Av Jolm Lie.
IX.
Hermod kjæme.
De.va um Kvelden. Bjønn sat i
Høgsæte aa las. Døttarne hass sat
ve andre Enden av Borde aa sauma.
Tyre brann ljost paa Aaren, aa innmæ
sat Gutarne hass Bjønn aa skar ut
kvaar si Kniv-Skjei.
Der ’va stillt aa fredeleg i Stoga,
men liksom noko tungt aa høgtide-
lege; — der va sjukt Folk i Huse; de
tyktest ein aa kunna lesa paa alle
Andlit.
Kammers-Dynne vart stillt lete upp
aa 1, aa Kona hass Bjønn kaam inn
aa henta ein Kopp søt Mjaalk.
Kos æ ho naa? spurdest laagt.
Aa, mæ de sama, så ho likeins, aa
smaug ut i Kammerse atte.
Der kaam ein Gufs mæ Medicin-
Lugt inn i Stoga; dei saag upp fraa
Arbeide, aa sae kvar mæ seg: stak-
kars Signe!
Dei høyrde der kaam ein kjøyrande
upp i Tune. Ptro! Der gjekk ein fort
upp Traammen inn i Gangen; Dynne
gjekk upp: Gukvell! — De va Hermod.
Han va myki ukjennelege mot daa
han reiste; men dei kjende han like-
væl mæ sama paa Mæle aa Augurne.
Han va myrk i Hude, ha stort
svart-brunt Skjegg, aa va mager; men
han gjekk sprækleg aa lett, so dei
kunne sjaa at han va frisk.
Han haandtokst mæ Alle, saag seg
um i Stoga, aa spurde etter Signe.
De vart sagt han, kos de va mæ henne;
klein va ho; men Doktaren ha sagt,
at de naa stod ti Liv.
Aa for ei Synd dei hev gjort mot
hennar aa meg, som soleis hev narra
kon! sa Hermod. — ;
— Men æ du inki for trøytt, sa
Bjønn, so lyt du fortelje kon, kos de
heve gjenge deg,-aa kos de ber ti, at
du naa æ her?
Eg æ inki trøytt; eg hev inki kjendt
meg so sterk aa vak paa fleire Aar
som naa eg høyrer, at Signe ennaa
vi aa kann verta mi.
Der vart inki noko av mæ Svevn
den Naatte. Hermod fortaalde:
Di minnest kot eg skreiv um, at
eg vart skamfærda i Armen. De va
tunge Dagar daa framette for meg.
Men verste pinte de meg, at eg alle
kunne faa Bræv heimanifraa.
Eg aa Signe skreiv mange, sa Bjønn.
Eg au, sa Hermod, aa eg hev ein
Tanke um naa, kos de heve gjengje ti.
Eg likeins, sa Bjønn; d’æ vondt
tenkje paa.
Naa ja, lat de vera so lengje. —
Eg byrja lesa Engelsk, daa eg for-
stod, at eg naa ingen Veg kunne koma
utta eg kunne de Maale. Dei faa
Skjelingarne mine tok snart Ende.
So laante Gunnar Straume, han Sysken-
baane ti Knut Vestvoll di veit, meg
50 Dollars. Han va ein flink Arbei-
dar, men noko ustadige; mi ha raaka |
kvarandre der vest i Minnesota. Han
ha Hug ti Mekaniken, aa fekk seg
ein Plass paa ein Verkstad i Chicago.
Eg reiste au dit, svalt aa las, ti eg
so noko so nær kunne Engelsk. So
treffte eg, ein Tysker, som va Handels-
Reisande, sa han, aa reiste for eit stort
Hus i New York. De va ein godsleg
Mann; han gav seg i Tale mæ meg
aa spurde, kot eg dreiv paa mæ. Åa,
ingjenting meste. laut eg seia, aa eg
fortaalde um den kleine Armen min,
som va aa kalla ubrukande.
Kan du skrive Engelsk?
Ja, tolegt, sa eg.
So lærer du de snart gott; sjaa aa
kaam inn paå eit Kontor.
Eg hev tenkt paa de, sa eg, ja
jamvel prøva aa spurt um Plass; men
nei, ingensta hev Bruk for meg.
Her i Chicago! Nei, reis ti New-
York, der æ anna Liv, der æ hundra
Ting, du kann taka fat paa: Skrivar,
Kraambud-Gut, Agent, Handels-Rei-
sande o. 8. b.
Skaam aa seia, eg hev "’ki eigaang
Reisepæing.
Hev du ingen kjend Mann, som
kann laane deg so myki?
Kansi, sa eg.
So prøv; i Morgo mæ 10-Færde
reiser eg, so kann du faa Fygje beilt
fram, aa eg ska sjaa aa reitleide deg.
Eg visste ingen annen aa gange ti
hell” Gunnar atte, aa han va viljuge,
aa laante meg Reisepengar aa litt ti.
Eg kaam ti New-York. Tyskaren
fygde meg ti fleire Handlarar; allestad
sama Svare: Takk, me trenge ingen.
Miss inki Mote, sa han; spar aa
svelt, um de knip, men baldt ut; du
fær nokk Plass, vent bare!
Vente! Ja eg venta, ti eg inki ha
ein Skjeling i Lumma. Eg treffte
Tyskaren atte, aa sa kos de sto ti, eg
va meste oto alle Vonir.
Haa! sa han, aa lo, ser du den
vessle Guten der?
Han peika paa ein liten Gut, som
sto skreik aa baud fram Avisur.
Ja.
So. Den Guten held Live baade i
sjave seg aa ei sjuk Mor. Aa eg byrja
mæ av selja Avisur. Good morning!
aa burte va han.
Men eg fylgde Raade hass, aa heldt
sovidt uppe Live. Men kos gjekk de
mæ den Heimen, eg vilde byggja meg?
Aa, som de pinte meg aa tenkje paa:
du vinn alli fram! Eg flaug Gatur
upp aa ned, selde Avisur, aa baud
hellest fram mi Tenest ti alle eg ha
minste Von um kunne ha Bruk for meg.
Seiste slapp eg daa inn paa eit
skarve Apotek. Løne va lite, men de
va daa bær, tyktest eg, hell aa fluga
paa Gata. Eg selde ut Medicin aa
heldt istand Bøkarne, skreiv Bræv
0. 8. b. seint aa tileg. Eg las um
Nættarne, aa vart litt um senn meste
so stø i Engelsk som i mitt Mors-|
Maal.
Dette varde ei Stund; men so spila
Apotekaren upp, aa eg sto paa Gata
atte mæ 30 Dollars i Lumma.
Eg gjekk inn paa eit Hotel, fekk
meg noko Mat, aa sat aa las Lysingar.
Der va nok av dei; eg las: ”Mr. Clarck,
— Gate, No. —, leitar etter ein Mann
som skriv ei god Haand, aa forstend
aa halde Bøkar”. —
Eg ha prøva aa sett meg inn 1
Bokhalding, men va langtifraa stø i de.
Eg fær likevel vaaga aa bjoda meg
fram. Eg tok ut aa fann Gata aa
Huse aa Mannen. De va ein Mann
mæ kvasse Augur, og stutt i Tale sitt.
Eg boud meg fram.
Kor æ du fraa?
Norge. V
So. Kan du Engelsk?
Ja.!’
Eg høyrer de. Skriv noko der!
Eg skreiv nokle Linur, som han
sae fyre.
Myki gott. Kann du halde Bøkar?
Eg fær prøve.
Prøye! Kann du?
"Noko, men inki ti Fullkomenheit,
æ eg rædd.
Han saag paa meg, so Mote mitt
veikna. Hev du vore ve Handel fyrr?
Bare i eit Apotek
Good morming, sa han aa vilde
ganga sin Veg. Eg va reint oto Vone,
men vaaga seia: Prøv meg, ti du fær
ein annen, eg krev ingjo Løn! Eg kjende
at Røyste mi svikta meg.
De va kansi dette som gjore, at
han svint kaam tibakers, aa sae hart:
Fortel meg stutt aa gott, kos lengi
du heve vore i Amerika, i New-York;
kot du hev gjort, kot du kann, kot
du vi!
Eg gjor de, so stutt eg kunne.
Kvi reiste du heimanfraå?
Eg fortaalde han de.
—— SSS
5
Sit ned! sa han, aa gjekk inn i eit
annå Rom. Han kaam snart inn atte:
Eg høyrer du heve arbeidt; haldt
paa; du kann vera bera!
Eg. kann inki seia so gla som eg
vart.
Ingebørg kaam smugande stillt inn
1 Stoga aa sette seg.
Kos æ ho? spurdest.
Ho søye so lognt naa; eg trur de
verste æ yvestae.
Maa eg ut aa sjaa ho? bad Hermod.
Eg veit meste inki. Um ho vakna!
D’æ so faarleg aa kvekke henne, set
Doktoren.
D’æ truleg; — maa eg glytte inn
gjenom Dynne?
Gjer so de daa, sa Ingebjørg mæ
eit Smil, ho let upp Dynne sovidt han
fekk sjaa inn. Lampa brann mæ
Skjærm yve. ;
Der laag ho bleik aa burtfalle!
Herre Gud, som ho maa hava pinst!
Ho æ inki att-kjennandes, — aa like-
væl skulde eg ha kjendt ho millom
tusund andre Kvende.
— Hermod byrja fortelja atte:
Clarck va paa ein Maate ein Ser-
ling, men ein grunnærleg Mann. Han
va naa rik, men ha byrja mæ ingen-
ting. Eg høyrde alli, at han klaga,
krauna aa ynka Folk; han tala hart,
mangei Gaang meste haaleg, men stillt
gjore han myke gott mot Sjuke aa
Fatike. ;
Den einaste, han tala mjukt ti, va
Dotter si, Miss Anna. Han ha inki
fleir Bonn, aa Kona hass va dø lengje
sia. Anna va baade vene aa snille,
men ho va lam i Føtarne, Stakkar,
so ho inki kunne gange. Vællikad va
ho av alle som va ikring ho, aa alle
gjore seg fyre wæ aa vera hennar ti
Hugnad aa Gleda. De kunne ingen
anna hell halde av ho; aa so takksam
som ho va for kvor liti Beinka, ein
gjore hennar!
Eg trilla ho so titt ifraa Aaren aa
ti Glase; ho sat 1 ein Trillestol, eislis-
tes gjorde ti hennar. Aa mangein
Sundag heldt eg henne mæ Selskap,
fortaalde ho Eventyr, kva Kjæmpevisur
for ho; ho lika so gott dei Tonarne.
For eit godslegt Andlit ho hae! De
gjore ein so gott, naar ho takka mæ
sitt tekkjelege Smil.
Eg stræva Naatt aa Dag paa aa
setja meg inn i Handelen, aa gjore
meg Flit mæ mi Tenest, so eg seiste
forstod, at eg va ein nyttug Tenar.
Aa der vart aldri Tale um at eg skulde
reisa. Eg veit inki kos de bar ti,
men Clarck tyktest fraa fysste Tid av
aa ha fengje Godheit for meg, aa Til-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
