Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
VIII.
Mor var i Kristiania ein Tur kvar Sümar no. Ho stelte
Huse for Bror Nils, med’ Marie laag paa Lande for
Nervune sine. Eller ho saag um Lea og Tom, som
Gudskjelov hadde det tölleg godt hjaa Jomfru Aaberg
paa Elmerud.
Fanny fekk ikkje vera med. Ho vart ettersett i
Kristiansborg og derikring hjaa kjent Folk; so trøytte ho
Tidi som ho kunde best, med dei Leiksysken ho paa
kvar Stad kunde finne.
Denne Sumaren vart det Gaman paa Kristiansborg;
det kom Sködespélarar til Byen.
Slikt noko hadde Fanny aldri set. Ho tagg seg med
paa Teatre alt fyrste Gongen dei spéla; og der hadde
ho ein Kveld som gjekk langt yvi alt ho til dessa hadde
havt Draum eller Tanke um.
Ho visste ikkje kvar ho var. Den store Salen til Fru
Mühlberg med heile Folkemengdi vart som burte for
henne.
Det einaste som var til, var det litle ljose Rome der
frami, der Spéle gjekk; Resten av Verdi var eit
surrande svart Gap som ikkje vedkom henne.
Aa, som det var forunderlegt. Aa, som det var
trøysamt. Gjev dei berre vilde halde paa. Gjev dei aldri
vart ferduge! Det dirra og hoppa i henne av Frygd;
stakkars Mor, som ikkje fekk vera med og sjaa det.
Kven som skulde hava kvarandre skyna ho strakst;
det var Sjøoffiseren og ho i den ljosraude Silkekjolen.
Nei! den som kunde faa seg slik ein Kjole ein Gong.
— Slike Folk som desse hadde ho aldri i sitt Liv set.
Dei var mykje finare enn Dokkur, og endaa var dei livs
livande. Nei! han Sjøoffiseren. Nei! for ei Mundering.
Og slikt eit stortfint Skjegg; og so staut som han var.
84
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
