- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / II. Hjaa ho mor /
267

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

umsette ho det. Er det du, er det du, er det du? spurde
Maaltrosten fornøgd, naar han høyrde smaa Vénen sin
tirle burti eit Holt; kom hit; kom hit! — kysse deg,
kysse deg, kysse deg! — Ti-ti! erta den vesle, vil du
det? vil du det? vil du det? Ti-ti! — Og der vart Laatt
og Leven og mykje narreleg Skjemt millom dei tvo;
men dei kom nok til Lags; for ein kunde vita det var
ikkje Moro aa liva her inn-i svarte Skogen, naar ein
ikkje hadde nokon aa nebbast med.

Soli steig og steig og vart meir og meir eldande; alle
Knoppar spratt; alle Blomar anga. Fanny gjekk og
livde uppatt Barndomen sin. Det var her alt ihop, dei
grøne Engine, den blaablinkande Fjorden, Aasane med
sin tunnhogne Barskog, alt; berre vesle Frits var burte;
Gud veit kor han vanka no. Og det var den same sæle
Soli, og den same sterke søte heite Angen som gjorde
ein so syvjug og god; og Blomane nikka og nigja og
svinga sine Skaalir i det glødande Ljose og bad um at
nokon vilde taka deim... og ho tok deim. Dei drog
henne so reint for sterkt. Dei lokka og freista i alle
Litir, som blide blaae Barneaugo, som skirt truhjartugt
kvitt, som glinsande velnøgt eggjeplommegult. Og ho
fortalde deim, at dei skulde faa bløma paa hans Bord;
og at hans gode brune Augo skulde sjaa paa deim og
like deim; og daa vilde dei ikkje sakne korkje Sol eller
Sumar.

Paa Engine og i Vegkantane gjekk Sauir og aat Gras;
dei hadde ørsmaae yndelege Lamb som patta. Og naar
dei hadde patta seg utyrste, leika dei og sprang; men
so kom dei burt fraa Mødrane sine, og so grét dei, plent
liksom Smaaborn. Fanny fekk Taarur i Augo; Gud, so
fager som Verdi var. Og her gjekk me i all vaar Tid
og ikkje saag det.

Ho var so sæl at ho kunde ikkje vera aaleine um det;

267

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:26 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/2-1944/0269.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free