Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
192
FRED
Ho var eit bra Kvinnfolk; det var ikkje det. Men
det vart ikkje greidt for henne aa vanke aaleine ikring
i so laake Tidir; og ikkje hadde han Vigjing paa
henne heller. Han visste nok den, som vilde vera
etter henne med Forførels baade paa den eine og den
andre Maaten; og me visste kor veike me alle var,
men mest Kvinnfolki.
Han tenkte og tenkte; og Hjarta hans vart tungt og
mjukt. Utan Katrine kunde han ikkje greide seg; det
skyna han no betre enn nokon Gong. Ho var nok eit
Grand leid naar ho var full; men elles var ho den
beste han visste.
Han maatte faa sagt henne sine Tankar og si Sorg.
Og daa der ingi onnor Raad var til aa koma i Ramport
med henne, so fekk han freiste aa syngje.
Han sette i med høgt Maal, so Vaktmennane kvakk.
Det gjekk paa den gamle Tater-Stevtonen, — ein
underleg Lund, vedkjømeleg og einslungin som Vinden,
naar han tutar i ein Skorstein.
„Aa heia meg, du Tjeia mi,
haa miro sangrar deg!
Aa heia meg, du Tjeia mi,
haa miro sangrar deg!
Aa miro asjar raavefull —
sa heiar du det, haa eg sangrar!"
Um ei Stund svara det fraa Siderome; det var ho
Katrine, som song:
„Aa asja inkje raavefull,
min Raklo, for meg!
Aa asja inkje raavefull,
min Raklo. for meg!
For miro kammar latjot —
aa heiar du det, haa eg sangrar!"
So sa han henne si Sorg :
Heia: høyr. — Tjeia: Gjente. — miro: eg. — asja:
vera. — raavefull: sorgfull, ottesam. — sangra: syngje. —
Raklo: Gut. — kammar latjot: hev det godt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
