Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ueteribus factum est; ibid. 412 e duobus libris deterioribus pro
aduersi recepit auersi, qua quidem in re ab omnibus fere
edi-toribus non dissentit. In his ubi codicum scripturam integram
seruauit, nulla scilicet reprehensione dignus est; sed ubi
correc-tione aut aperte falsa (uelut VI, 254; IX, 412) aut ratione
ca-renti (uelut IX, 403, ubi cur illud et additum putemus nulla
causa demonstrari potest) rem expedire conatus est, ibi si
tra-ditae scripturae crueem addidisset melioris certe et candidioris
editoris partes egisset. Alios eiusdem generis locos suo ingenio,
sed parum feliciter correxit; uelut V, 290 pro consessu medium,
scripsit consessvm in medium (quod tarn facile intellectu est ut
qua ratione in scripturam codicum obscurissimam abire potuerit
explicari nequeat). In IV, 436 (cumulatam morte remittam) quae
ipse antea tentauerat (cumulatum more remittam uel cumulatum
munere mittam uel cum multo munere mittam) quamquam iam
abiecisse uidetur (et optimo iure is quidem), tamen
commemo-randa duxit. In toto autem hoc genere, ut supra dixi,
paucissi-mis locis ipsa poëtae uerba mutauit editor, paulo saepius in
annotatione sua inuenta commemorauit, ex quibus hic nonnulla
afferam. II, 332, ubi in codicibus scribitur obsedere alii telis
angusta uiarum, pro alii scribendum coniecit üli, quod etiam in
textu posuit, coniectura facili sed neque necessaria nec speciosa.
Et toto hoc libro nihil praeterea, sexto et nono nihil huius
generis, quod ipse inuenisset, in textum recepit. Neque uero multa
in annotatione commendauit; uelut II, 8V pro primis coniecit
firmis, 501 pro centumque nurus caesasque nurus, 645 pro ipse
manu mortem inueniam uel manum morti uel manens mortem
(quasi Latine dici posset : manum morti inueniam, hoc sensu :
inueniam qui me interficiat, aut quasi illud ipse non in utraque
scriptura sensu careret); VI, 537 pro castigatque: uestigatque.
Intra librum nonum omnino nihil huiusmodi tentauit; in libro
decimo paginas uoluenti obtulit mihi se coniectura, quam silentio
praeterire iniquuni sit. Nam in u. 186, loco sine dubio
cor-rupto, pro Cinyre et scribi maluit tacitum (quod inuentum pro
se ipsum uel tacitum clamat) uel camaris (de quibus nihil aliud
nouimus nisi genus id nauium fuisse in Ponto usitatum!).
Iam uideamus de uersibus uel uersuum partibus transpositis
uel eiectis; cuius generis coniecturis haud sane pepercit editor.
Velut in II, 184 postrema illa nefas quae triste piaret ad
interpretanda quae praecedunt pro numine laeso adscripta fuisse et
postea in textum irrepsisse suspicatur, immemor credo moris
Vergilii, qui eandem rem duobus orationis membris saepissime
exponit (cfr. I, 298 sqq. : ut terrae utque nouae pateant
Cartlia-ginis arces .. .ne fati nescia Dido finibus arceret; II, 230 sq.:
sacrum qui cuspide robur laeserit et tergo sceleratam intorscrit
hastam; eiusdem uel similis generis sunt II, 56; 121; 169).
Eiusdem libri u. 263 et 264 transposuit; qua re nihil aliud
efficitur nisi ut illa primusque Machaon postremo loco ponantur,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
