Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
120 Seld til den Vonde. .
laut han etter dette gjeva henne upp, løysa Far
hennar fraa hans Ord, og reisa. Hr. Jørgen bleik-
nad og bad for seg; men ho var han for sterk,
og han laut tilslutt lova aa gjera som ho vilde.
Daa tottest Gunhild hava vunnet og vart glad-
are enn fyrr.
Men um ei Stund kom Far hennar inn.
Daa var det Gunhild, som vart rædd; for ho
saag, at han var vond. Han sagde ikkje so
mange Ordi, den gamle; men det han sagde
var greidt og klaart. Anten brukad ho no Vitet
og tok den Mannen, som han og Gud gav
henne, elder so visste ho, at han hadde baade
Magt og Vilje til aa mykja henne. Hamn vilde
ikkje gjerast til Narr i sitt eiget Hus. Gunhild
hadde - aldri kjent Ord, som hadde havt slik
Magt; dei skar inn i henne som Styngjer, dei
mergstal baade Mod og Megn. Ho bøygde seg
og bad. »Ver ikkje so streng! Eg elskar ein
annan . . .«< Futen trappad i Golvet. »Vil du
innbilla meg Eventyr? Kven hev her voret,
som du kunde verta kjend med? Vil du gifta
deg med ein Bonde kanskje?<
I denne Stundi forstod Gunhild, det ho
aldri fyrr hadde tenkt paa, at Baard Neset var
ein Bonde. Han var’ ikkje som andre Bønder,
han var som ein Stormann millom dei; men
han var likevæl Bonde. Og so som Futen sagde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
