Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
186 Seld til den Vonde,
og ét grønt Gras og er glad, og so kjem Slagtaren!
Men Slagtaren, det var den Vonde, han, som av all
si fordømde Sjæl hatad baade Gud og Mann, og
hadde sitt Liv i aa gjera vondt og si Gleda og
Hugsvaling i aa sjaa Folk pinast. Um ei liti
Stund vilde Jordi klovna og lange kvasse Klør
vilde koma krøkjande .
Baard flaug gjenom Stormen som ein skræmd
Fugl. Og han kom stupande inn paa Preste-
kontoret med Augo i Haargarden og gapande
Munn, som geispad og kavad etter Luft og
Ljod —: »frels meg, Prestl« Presten skvatt
upp; Mannen maatte vera galen. Men so kom
han etter, at det var Baard, Son aat den bleike
Frua. Og han nikkad lett, liksom til seg sjølv,
og tenkte med seg: endeleg kjem han.
Han fekk Baard so vidt til Ro, at han
kunde tala. "Og so tok han til aa fortelja.
»Men det eg her fortel,« sagde han, »maa in-
gen vital« »Det du skriftar for meg,« sagde
Presten, »fær ingen vita utan Gud.« »Um det
so var det verste av alt?« — »Ja, um det var
verre enn det verste.< —
Og Baard fortalde. Men med ein Gong
sprang han upp. >Her er ikkje Tid til langt
Drøs; seg meg, Prest, kann du mana den
Vonde?
»Du veit ikkje kva du snakkar no,« sagde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
