Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ROZDZIAŁ XII.
Ulicą Nadbrzeżną szła gęsto zawoalowana da-
ma, która przed chwilą wysiadła z parostatku. Skie-
rowała się wprost do hotelu Centralnego.
Nagel przypadkowo stał w oknie i patrzał na
ulicę. Od samego obiadu bez zmęczenia chodził
po pokoju, od czasu do czasu tylko zatrzymując
się dla wypicia szklanki wody. Twarz jego pokry-
wał rumieniec gorączkowy, oczy płonęły. Godzi-
nami rozmyślał o jednym i tym samym, Oo wczo-
rajszej rozmowie z Dagny Kielland.
Próbował się zasugiestjonować, że starczy mu
sity, by zaraz wyjechać i o niej zapomnieć. Otwo-
rzył walizkę, wyjął stamtąd jakieś papiery, kilka na-
rzędzi mosiężnych, flet, nuty, ubrania — między
innemi jedno jaskrawo piaskowego koloru, zupełnie
podobne do tego, jakie miał na sobie — wreszcie
rozmaite drobiazgi, które rozsypał na podłodze.
Tak, wyjedzie, miasteczko mu obrzydło, nie ozda-
biają go więcej flagami, na ulicach pustka Śmier-
teina. Dlaczegożby nie miał wyjechać? Wogóle, po
jakiego licha wstępował tutaj? Prawdziwe gniazdo
sowie, dziura obrzydła, zamieszkana przez zdziera-
zy, przez długouche ludzięta.
203
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
