Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Z tym wszystkim rozumiał doskonale, że nie
wyjedzie, że oszukuje samego siebie. Ponuro zapa-
kował z powrotem wszystkie rzeczy do walizki i po-
stawił ją na dawnym miejscu. Potym znowu szyb-
kiemi, chwiejnemi krokami chodził po pokoju, nie
zatrzymując się ani na chwilę, z głową pustą bez
myśli. Tymczasem na dole zegar uderzał godziny
jedną po drugiej. Wreszcie wybiła szósta.
Gdy na chwilę stanął przy oknie, ujrzał damę
zawoalowaną, która właśnie w tej chwili wchodziła
na schody. Wyraz jego twarzy zmienił się w oka
mgnieniu. Schwycił się za głowę. Zresztą, cóż w tym
dziwnego? Miała równe prawo przyjechać tutaj.
Jemu nic do tego! Czym innym myśli ma zaprzą-
tnięte. Zresztą, rachunki między nimi wyrównane!
Wysiłkiem woli uspokoił się, usiadł na krze-
śle, podniósł z ziemi gazetę i patrzał w nią, uda-
jąc że czyta. Tak upłynęło parę minut. Weszła
Sara i podała mu kartkę, na której napisane było
ołówkiem jedno tylko słowo: „Kama.” Tylko
„Kama”. Powstał i zszedł na dół.
Dama, stojąc w korytarzu, rozmawiała z wła-
ścicielem hotelu. Woal miała ciągle spuszczony.
Nagel ukłonił się w milczeniu.
— Dzień dobry, Simonsenie! — odezwała się
głośno, z widocznym wzruszeniem. Powiedziała
„Simonsenie.”
Zmieszał się, lecz natychmiast zapanował nad
sobą i skinął na Sarę:
— Gdzie możnaby porozmawiać chwil parę?
Sara wskazała mu pokój, znajdujący się obok
jadalni. Ledwo drzwi się zamknęły, dama padła na
krzesło. Była silnie wzruszoną.
Zawiązała się rozmowa, urywana i niejasna,
pełna aluzji i półsłówek, zrozumiałych tylko dla
nich samych, a odnoszących się do przeszłości.
204
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
