- Project Runeberg -  Misterje /
17

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - II

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

W" CAP IZ TO AZ TER

— Chcesz pić i możesz! Słyszałeś, co po-
wiedziałem? CAcesz i możesz, twierdzę. 1 gdy-
bym nawet miał być zmuszony wlać ci w gardło...
Po tych słowach adwokat zrywa się z krzesła
i staje przed Minutą ze szklanką w ręku. No,
otwórz gębę!

— Nie... przysięgam na Boga... nie tknę już
piwa! — woła Minuta, blady ze wzruszenia. Nie
zmusi mnie do tego żadna siła na ziemi! Tak,
musi mi pan wybaczyć... piwo szkodzi mi bardzo...
nie może pan sobie nawet wyobrazić, jak źle czuję
się później. Więc niech się pan zlituje nademną...
proszę z całego serca! Już wolę —tak wolę zgrzy-
tać, tylko niech mnie pan do picia nie zmusza!

— A, to co innego— do djabła— co innego...
jeżeli chcesz mi zrobić tę przyjemność bez piwa.

— Tak... już wolę bez piwa...

Tu Minuta zgrzytnął swemi straszliwymi zę-
bami. Towarzyszył mu piekielny śmiech wszystkich
obecnych. Nagel siedział nieruchomy przy oknie,
udając że czyta gazetę.

— Głośniej, głośniej! wrzeszczy adwokat —
zgrzytaj głośniej, bo nie słyszymy!

Minuta siedzi wyprostowany, sztywny, obu-
rącz trzymając się krzesła, jakgdyby obawiał się
upaść, zgrzyta ile sił starczy, aż głową trzęsie.
Wszyscy śmieją się głośno. Włościanka chichocze
tak serdecznie, że łzy jej spływają po twarzy; nie
wie co począć z nadmiernej wesołości; wreszcie
pod wpływem bezgranicznego zachwytu dwa razy
spluwa.

— Boże zmiłuj się, co za błazen! — ryczy,
pokładając się od śmiechu. Ach ten adwokat!

— Już głośniej zgrzytać nie mogę — mówi
Minuta—doprawdy nie mogę—Bóg mi świadkiem...
Niech mi Pan wierzy... więcej nie mogę...

Knut Hamsun: Misterje. 2

17

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0027.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free