Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - V
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
łem przed chwilą” — rzekł Nagel do siebie i laska
nie nowa... widocznie jej nie kupował, tylko od
kogoś pożyczył. To trzcina hiszpańska.
Gdy doszli do siebie, zatrzymali się prawie
jednocześnie. Nagel, jak gdyby chcąc podrapać
się w głowę, nasunął na czoło aksamitną czapkę
i zaraz ją znowu poprawił. Adwokat tymczasem
energicznie stuknął laską o ziemię i oparł się na niej.
Tak stał kilka minut, milcząc uparcie. Potym wy-
prostował się, odwrócił do Nagla plecami i poszedł
w przeciwną stronę. Po chwili zniknął za sklepem
fryzjera.
Ta niema scena rozegrała się w obecności
kilku świadków. Między niemi był człowiek, sprze-
dający bilety loteryjne. Nieco dalej siedział han-
dlarz figurek gipsowych i także obserwował bacznie.
Nagel poznał w nim jednego z gości, obecnych
w kawiarni podczas zajścia z adwokatem; on to
pierwszy ujął się za nim, gdy właściciel hotelu za-
żądał wyjaśnień.
Pastor kończył właśnie mowę gdy Nagel po
raz drugi znalazł się na cmentarzu. Było pełno
ludzi. Nagel nie zbliżał się do grobu, lecz usiadł
na dużej marmurowej płycie z napisem: „Wilhel-
mina Meek. Ur. 20 maja 1873 r., zmarła 16 lu-
tego 1891 r.” Pozatym nic. Płyta była zupełnie
nowa, a ziemia wokoło świeżo usypana.
Nagel skinął na małego chłopca.
— Czy widzisz tego człowieka w bronzowym
surducie? — zapytał.
— Tego, w czapce? To Minuta.
— Idź i poproś go do mnie.
Chłopak pobiegł.
Gdy podszedł Minuta, Nagel wstał i podał mu
rękę, mówiąc:
59
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
