Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
się, że nic więcej do powiedzenia nie ma. Zapa-
nowało ciężkie długie milczenie, które przerwała
pani Stenersen. Była ona uosobieniem uprzejmo-
ści, dla wszystkich miała macierzyńską pieszczotę,
starała się, aby wszystkim było dobrze. Tenden-
cyjnie marszczyła czoło i starała się wydać starszą,
aby słowom swym nadać więcej wagi.
— Pan przybywa z zagranicy, panie Nagel?
— Tak pani.
— Zdaje mi się, że z Helsingforsu? Tak mi
mąż powiedział.
— Tak, z Helsingforsu. To jest, tutaj przy-
jechałem prosto z Helsingforsu. Jestem agrono-
mem i słuchałem tam wykładów.
Pauza.
—. Jak się panu podoba miasto? zapytała zno-
wu pani Stenersen.
— Helsingfors?
— Nie. Nasze miasto.
— O, to jest prześliczne, cudne miasteczko!
Nie chce mi się stąd odjeżdżać... doprawdy, chyba
nigdy stąd nie wyjadę! Ha, ha, ha, niech się pa-
ni jednak nie przeraża... prawdopodobnie kiedy-
kolwiek wyjadę... wszystko zależy od okoliczności...
Ą propos— dorzucił, powstając z miejsca, —jeżeli krę-
puję państwa, proszę mi wybaczyć. Idzie o to, że
mi się bardzo chciało posiedzieć tutaj razem... prze-
cież nie mam tu prawie nikogo, z kim mógłbym
czas spędzić. Jestem obcy... nikt mnie tu nie zna...
dlatego przywykłem za dużo mówić do siebie. Bę-
dzie mi bardzo przyjemnie, jeżeli zechcą państwo
nie zwracać na mnie uwagi... zapomnieć o mojej
obecności i rozmawiać tak, jak przed moim przyj-
ściem.
— Trzeba przyznać jednak, że pan wniósł
z sobą inną atmosferę—zauważył Reinert złośliwie.
s2
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
