Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Gdy wpadnę na temat moich dzwoneczków, trudno
mnie powstrzymać!
— Tak, ale ja doprawdy nie mam żadnych
takich starych rzeczy — wtrąciła Marta. „Niestety”,
dodała po chwili i znów umilkła.
— Pozwoli mi pani — rzekł Nagel wolno,
z miną znawcy — pozwoli mi pani, obejrzeć ten
oto fotel. Wskazał na kąt przy łóżku. Naturalnie,
to tylko pytanie, bez pozwolenia pani z miejsca
się nie ruszę. Na miłość Boską, niech pani powie
otwarcie, jeżeli pani sobie nie życzy, bym fotel
zblizka oglądał!.. Zresztą, zwrócił on już moją
uwagę, od pierwszej chwili, gdy tu wszedłem.
Zmieszanie Marty dochodzi do szczytu. Od-
powiada:
— Fotel?.. Achl.. proszę pana!... Ale nogi
złamane...
— Nogi złamane, zupełna prawda! Cóż stąd?
Jakie to ma znaczenie? Może właśnie dlatego, tak,
dlatego... Czy mogę panią zapytać, w jaki sposób
dostała go pani?
Nagel podszedł do fotelu, obracał go na wszy-
stkie strony, oglądał pilnie. Nie było na nim zło-
ceń. Jedyną ozdobę stanowiła rzeźba na oparciu
mahoniowym... coś w rodzaju korony. Tylna część
oparcia była podrapana nożem. Na drewnianej ra-
mie siedzenia znać było ślady krajania tytoniu,
— Fotel ten pochodzi z zagranicy, doprawdy,
nie wiem już skąd. Dziadek przywiózł niegdyś
kilka takich foteli... pozostał ten jeden. Dziadek
mój był marynarzem.
— Tak... A ojciec pani też był marynarzem?
— Tak.
— Więc może i pani podróżowała? Przepra-
szam, że zapytuję.
157
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
