- Project Runeberg -  Misterje /
175

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - X

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

wyłączając i mnie, odebrali sobie dla niej życie.
Oto moje zdanie. Jest czarująca, naprawdę cza-
rująca,... człowiek, którego depce nogami, dozna-
wać musi bólu rozkosznego. Kto wie, może i ja
kiedy poproszę ją o to... nie ręczę... Ale jeszcze
nie teraz, mam jeszcze czas— —nie pilno mi... Lecz,
dla Boga, czyż znowu pana swą paplaniną prze-
straszyłem! Nie obraziłem przecież pana oSo-
biście?

— Gdyby pan wiedział, jak dobrze panna Kiel-
land odzywała się o panu! Spotkałem ją wczoraj,
rozmawialiśmy długo...

— Powiedz mi pan,—przepraszam, że znowu
przerywam — może i pan słyszy w głosie panny
Kielland coś więcej po nad dźwięki materjalne?
Czy pan się teraz przekonał, że plotę androny.
Nieprawdaż? Tak. Widzi pan, byłoby mi bardzo
przyjemnie, gdyby i pan rozumiał trochę głos
ludzki. Wtedy powinszowałbym panu, mogłbym
powiedzieć: oto stoimy obaj na wyżynie, ponieważ
obaj żo rozumiemy. A więc złączmy się, zawrzyj-
my przymierze i postaaówmy przeciwko sobie nie
występować; ja, naprzykład, swojej wiedzy nie uży-
ję nigdy przeciwko panu, gdybym nawet duszę
pana przejrzał nawskroś. To chciałem wyrazić.
Pan znowu niespokojny i zmieszany. Proszę na
moje ględzenie uwagi nie zwracać, przecież pijany
jestem, jak bela... Ale... przypomniałem sobie na-
reszcie, co chciałem powiedzieć... a zacząłem mó-
wić o pannie Kielland, która nie obchodzi mnie
wcale. I poco wywnętrzam się przed panem,
skoro pan wcale o zdanie moje nie pytał?! Ze-
psułem panu humor ostatecznie, a przed godziną,
był pan tak wesoły! To wino przezemnie mówi!..
Ale o mało znowu nie zapomniałem o tym, co
wciąż mam na myśli; gdy pan opowiadał o pija-

175

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0185.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free