Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - X
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Nagel wypił i ciągnął dalej:
— Ach, ta dusza ludzka! Jak się to panu po-
doba... Opowiem panu, naprzykład, co mi się zda-
rzyło... Otóż, kilka dni temu łapię siebie — tak,
łapię siebie, Jana Nilsena Nagla — na tym, że,
przechodząc mimo domu konsula Andresena, obli-
czam przypuszczalną wysokość jego salonu? Jak
się to panu podoba? W taki to sposób wypowiada
się — jeżeli wolno tak określić — dusza człowieka.
Nie ujdzie jej uwagi żadna drobnostka... wszystko
ma dla niej wartość... Naprzykład, jakiego doznałby
pan wrażenia w tym wypadku: wraca pan nocą
ze schadzki, albo spaceru... Wtym na rogu ulicy,
wpada pan na człowieka, który oczu z pana nie
spuszcza... Przypuśćmy nawet, że człowiek ten nie
tylko przygląda się panu, lecz nawet odwraca głowę
w kierunku, dokąd pan idzie, a przytym nic nie
mówi — tylko wpatruje się w pana i milczy. Do-
dajmy jeszcze, że ubrany jest czarno, a pan widzi
tylko jego twarz i oczy—cóż wtedy? Ach ileż dzi-
wów jest w duszy człowieka!... Pewnego wieczora
znajduje się pan w towarzystwie, złożonym, na-
przykład, z dwunastu osób, a trzynasta dajmy na
to, jakiś telegrafista, nieszczęśliwy kandydat, kan-
torowicz, kapitan, słowem figura nieznacząca —
siedzi w kącie, nie biorąc w rozmowie udziału,
siedzi cicho, obecności swej nie zdradza ni-
czym — mimo to właśnie ta osoba ma wielkie
znaczenie, nietylko sama przez się, lecz również jako
czynnik towarzyski. A to dlatego jedynie, że albo
ma inne ubranie, albo milczy, patrzy na obecnych
głupiemi, nic nie mówiącemi oczami, albo, wresz-
cie, rolą swą, tak nieznaczącą, wszystkim zebranym
dodaje charakteru. Milczenie to działa negatywnie,
wnosząc do pokoju pewną posępność, wskutek
czego reszta gości mówi właśnie żak głośno, a nie
Knut Hamsun: Misterje. 12
177
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
