Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XI
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Zarumienił się w jednej chwili i rękę po
medal wyciągnął.
— Nazwisko wydrapane? Nie może być? Po-
zwoli pani że zobaczę! Widocznie napis zatarł się,
w kieszeni, nosiłem go zawsze razem z drobną
monetą.
Spojrzała nieufnie, lecz nie powiedziała nic.
Wtym on, klaskając palcami, zawołał:
— Ach, jak można być tak roztrzepanym!
Nazwisko, oczywiście, zatarte, pani ma słuszność!
Czyż mogłem o tym zapomnieć? Ha, ha, ha! Ja
sam kazałem zatrzeć nazwisko, to prawda najzu-
pełniejsza! Przecież to było nazwisko nie moje,
lecz właściciela medalu, człowieka, który go otrzy-
mał za uratowanie życia ludzkiego. Zaraz po ku-
pieniu, nazwisko jego kazałem wyskrobać. Prze-
praszam panią, że odrazu tego nie powiedziałem,
lecz kłamać nie miałem zamiaru. Myślałem w tej
chwili zupełnie o czymś innym: jak mógł tak pa-
nią zdenerwować guzik, wiszący na nitce?! Gdy-
by się nawet oberwał? Czyż to nie odpowiedź na
moją teorję o nauce i o nerwach?
Pauza.
— Jednak, dziwnie szczery jest pan ze mną—
odezwała się, nie odpowiadając na jego pytanie.
Nie rozumiem, co pan ma za cel? I pojęcia ma
pan tak dziwne! Przed chwilą, naprzykład, dał
mi pan do zrozumienia, że wszystko na świecie
jest szarlatanerją — niema ani szlachetności, ani
prawdy, ani wielkości! Czyż nie takie jest pańskie
zdanie? Czy, istotnie, sądzi Pan, że to wszystko
jedno, kupić medal za tyle a tyle koron, czy
też zdobyć go za cenę bohaterstwa?
Nie odpowiedział nic. Ciągnęła wolno i po-
wążnie:
— Nie rozumiem pana. Czasem nawet, za-
Knut Hamsun: Misterje. 15
193
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
