- Project Runeberg -  Misterje /
194

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XI

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

pytuję siebie, czy jest pan zupełnie normalny...
przepraszam pana, że to mówię. Za każdym ra-
zem, gdy pana widzę, wytrąca mnie pan z równo-
wagi, drażni nawet... wywołuje zamęt w moich po-
jęciach; wszystko, o czym pan mówi, przedstawia
pan zawsze naodwrót! Dlaczego tak jest? Nigdy
w życiu nie spotkałam nikogo, ktoby do tego
stopnia zaprzeczał wszystkim moim zasadom. Pro-
szę, niech mi pan powie: czy naprawdę wierzy pan
w to, co pan mówi?—Jakie jest rzeczywiste, szczere
i głębokie pana przekonanie?

Słowa te, wymówione poważnie i zarazem ser-
decznie, niby piorunem go raziły.

— Gdybym miał Boga—zaczął cicho —Boga,
którego czciłbym święcie, przysiągłbym na Niego,
że najszczerzej myślę to, co pani mówię. To moje
przekonanie najgłębsze. Nawet wtedy, gdy panią
okłamuję i z równowagi wytrącam, intencji złych
nie mam. Ostatnim razem powiedziała pani, że
jestem uosobionym zaprzeczeniem tego, co mówią
i sądzą inni. Mówiliśmy wtedy, zdaje się, o łań-
cuszkach od artretyzmu, a może o bajkach nor-
weskich. Tak, to prawda, jestem uosobionym
zaprzeczeniem i sam nie wieim, dlaczego tak jest.
Zarazem nie pojmnję, jak reszta ludzi może być
innego zdania. Wszystko wydaje mi się tak ja-
snyim, nawet przejrzystym, tak wyraźnie widzę zwią-
zek wewnętrzny zjawisk. Oto moje szczere prze-
konanie. Obytylko udało mi się zmusić panią do
wiary we mnie, dziś i zawsze.

— Dziś i zawsze? Nie, tego nie obiecuję!

— A dla mnie ma to przecież znaczenie ol-
brzymie—odparł. :

Weszli do lasu. Ścieżka była wązka i szli
tak blizko siebie, że często dotykali się ramio-
nami. Wokoło panował taki spokój, że mogli mó-

194

woz "

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0204.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free