- Project Runeberg -  Misterje /
236

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIII

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

spir jest słaby i ckliwy, a wielbiciele jego bardzo,
bardzo, przeciętni. Wtedy wystąpił uczony, znawca,
estetyk i zawołał z gniewem: „Tak, ale to nie jest
zdanie całego świata, tylko mierny sąd pana!” Ha,
ha, ha! To nie jest zdanie całego świata — orzekł.
Boże łaskawy! Co za komiczny człowiek! Nie, sta-
nowczo nie jest to zdanie całego Świata, ale... co
dalej? Cóż to obchodzi mnie, Nagla, że pięćdziesiąt
tysięcy patentowanych krytyków inne ma zdanie?
Cóż go, u Boga Ojca obchodzi, że ludzkość uważa
za czerwone to, co mu się czarnym wydaje? Teraz
częstują mnie Maupassant’eml... Wielki Boże! Czło-
wiek, który dużo napisał o miłości i dowiódł, że
książki swoje puścić w kurs potrafi! Tak, co pra-
wda, to prawda. Ale... Oto mała jasno błyszcząca
gwiazdka, poeta prawdziwy, w najlepszym tego
słowa znaczeniu, Alfred de Musset, dla którego mi-
łość nie jest namiętną rutyną, lecz tkliwą i gorącą
melodją wiosenną, którego cała istota wewnętrzna
objawia się w wierszach płomiennych — poeta ten
nie miał połowy patentowanych wielbicieli małego
Maupassant’a z jego niezwykle grubą, bezduszną
poezją bioder...

Nagel przekroczył wszelkie granice. Znalazł
sposobność do napaści i na Wiktora Hugo, a wkońcu
wysłał do djabła największych pisarzy świata! Tak,
właśnie do djabła! Oto maleńka próbka czczej
i pustej, wrzawy poetyckiej takiego np. Wiktora
Hugo. Słuchajcie, panowie uważnie: „Oby stal
twoja była ta ostrą, jak twe ostatnie /Vie/” Jak pa-
nom się zdaje? Czy to dźwięczy pięknie? Jak pan
sądzi, panie Grógaard?

Przy tych słowach Nagel spojrzał na Minutę
wzrokiem przenikliwym. Nie odrywając badawczych
oczu od jego twarzy, raz jeszcze wolno wymówił
powyższe słowa Wiktora Hugo. Minuta nie odpo-

236

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0246.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free