Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIV
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— Byłam u Andresenów — wyrwało się jej
mimowoli.
— Tak, bardzo być może, że tam pani była!
W końcu jednak doczekałem się pani powrotu. Szła
pani nie sama, widziałem panią wyraźnie, cicho
z mego ukrycia przesłałem pozdrowienie. Nie wiem,
jaka myśl kazała pani zwrócić główkę i przez
chwilę wzrok swój zatrzymać na kamieniu...
— Jednakże... Niech pan posłucha!... Boże, pan
drgnął, jakgdybym wygłosić miała wyrok śmierci...
— Bo tak jest... Zrozumiałem panią dobrze...
Oczy pani stały się zimne, jak lód.
— Tak, bo raz to wszystko trzeba skończyć,
panie Naglu!.. Gdyby pan był zdolny zastano-
wić się chwilę, przyznałby pan sam, że niezupełnie
szlachetnie zachowuje się pan względem nieobe-
cnego. Nieprawdaż?... Niech pan siebie na jego
iniejscu postawi!... Oprócz tego, niech pan pamięta,
że przez pana i ja chwile ciężkie przeżywam... Do
czego chce mnie pan doprowadzić? Raz na zawsze
powiedzieć panu muszę: słowa nie złamię nigdy,
kocham go. Teraz chyba wszystko jasne dla pana.
Zatym, niech pan będzie ostrożny! Nie pójdę ni-
gdy z panem, jeżeli pan nie będzie lepiej panował
nad sobą. Mówię zupełnie poważnie.
Była bardzo wzruszoną, wargi jej drżały, wy-
siłkiem woli łzy powstrzymywała. Widząc, że Na-
gel milczy, dodała:
— Jeżeli pan ma ochotę, może mnie pan do
domu odprowadzić, oczywiście, jeżeli pan tej prze-
chadzki nie zepsuje. Może pan co opowie? Była-
bym wdzięczną, bo lubię pana słuchać.
— Tak, tak! zawołał radośnie, jak gdyby wchwili
tej zbudżił się w nim człowiek nowy — więc mogę
iść z panią! Przecież nic mi więcej nie potrzeba,
250
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
