Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XV
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
do czasu wołali na sąsiadów, mieszkających po
drugiej stronie ulicy i wzamian odbierali przyjazne
odpowiedzi.
Nagel poszedł w kierunku przystani. Zobaczył
Minutę, rozlepiającego afisze na gmachu poczty,
banku, szkoły i więzienia. Jak starannie, jak su-
miennie to robił. Jak chętnie podjął się tego za-
jęcia, nie żałował czasu, pomimo, że dawno już
należał mu się wypoczynek. Nagel przeszedł mimo
niego, zdjął czapkę, lecz nie zatrzymał się wcale.
Gdy się zbliżał do przystani, zawołał nań
głos jakiś. Zatrzymała go Marta Gude. Prawie bez
tchu krzyczała:
— Przepraszam pana! Ale dał mi pan za dużo
pieniędzy!
— Dobry wieczór! — odparł. Pani też wyszła
na przechadzkę?
— Nie. Byłam w mieście, czekałam na pana
przy hotelu... Dał mi pan za dużo pieniędzy!
— Znowu mamy zacząć starą komedję?
— Ale pan się omylił — zawołała z rozpaczą
w głosie. Drobnemi banknotami zostawił pan wię-
cej niż dwieście koron!
— Więc cóż z tego? Istotnie, omyliłem się
o kilka koron? Dobrze, może mi je pani zwrócić.
Zaczęła rozpinać stanik, zatrzymała się je-
dnak, rzucając spojrzenia wokoło. Nie wiedziała, co
począć. Zaczęła go przepraszać: tyle ludzi w po-
bliżu, niezręcznie wyjmować pieniądze na ulicy,
tymbardziej, że schowane są głęboko.
— Nie, nie — pośpieszył z odpowiedzią —
niech pani tu nie wyjmuje, mogę przecież zajść
do pani. Pozwoli mi pani wstąpić zaraz?
Skierowali się do domku Marty. Po drodze
spotkali dużo ludzi, którzy im się przyglądali z cie-
kawością.
272
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
