Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XV
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Gdy weszli do pokoju, Nagel usiadł natych-
miast koło okna, jak poprzednio; okno wciąż jeszcze
zasłonięte było tą samą spódnicą. Podczas gdy
Marta wydostawała pieniądze, milczał, lecz gdy
podała mu kilka brudnych i wyblakłych, ciepłych
jeszczea sygnat dziesięciokoronowych, których uczci-
wość nie pozwoliła jej przechować u siebie ani
jednej nocy, zwrócił się do niej i zaczął prosić,
by te pieniądze zatrzymała.
W duszy jej widocznie zbudziły się znowu
podejrzenia co do jego zamiarów; spojrzała nań
i rzekła: .
— Nie... nie rozumiem pana...
Zerwał się z krzesła.
— Ale ja rozumiem panią doskonale — od-
parł. Dlatego wstałem i odchodzę. Cóż, uspokoiła
się pani?
— Tak.. nie, pan nie powinien stać przy
drzwiach! Obie ręce wyciągnęła, by go zatrzymać,
Dziwna ta dziewczyna drżała na samą myśl zro-
bienia komuś przykrości.
— Mam do pani prośbę—zaczął Nagel wciąż
jeszcze stojąc. Gdyby pani chciała, mogłaby mi
pani wyrządzić ogromną przyjemność... odwdzię-
czyłbym się pani w ten, czy inny sposób. Chciał-
bym panią poprosić, aby we czwartek wieczorem
przyszła pani na bazar. Zrobi mi pani tę przy-
jemność? Rozerwie się pani, będzie tam dużo lu-
dzi, dużo Światła, muzyka, żywe obrazy. Proszę
bardzo, niech pani przyjdzie, doprawdy żałować
pani nie będzie! Śmieje się pani? Czego się pani
śmieje? Ach, Boże, jakie pani ma białe zęby!
— Czyż mogę iść? — odparła. Jak pan mógł
przypuszczać, że mogłabym pójść gdziekolwiek?
I po cóż? Zresztą, dlaczego pan chce, ażebym
poszła?
Knut Hamsun: Misterje. 18
273
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
