Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XVI
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
blada. Miała na sobie żółtawą suknię z krótkiemi
rękawami i złoty, trochę za ciężki łańcuszek na
szyi. Łańcuszek ten był jej bardzo nie do twarzy.
Stała chwilę we drzwiach, jedną ręką bawiąc się
warkoczem.
Nagel podszedł ku niej. W gorących słowach
prosił ją, by mu przebaczyła, że w zeszły piątek
zachował się tak niewłaściwie. Było to po raz
ostatni. Odtąd już nigdy, nigdy nie będzie miała
powodu gniewać się na niego. Mówił cicho, po-
wiedział to, co powiedzieć należało i umilkł.
Wysłuchała spokojnie, nawet na niego nie
spojrzała, a gdy skończył rzekła:
— Już prawie nie wiem, o czym pan mówi,
zapomniałam, chcę zapomnieć.
Z temi słowy odeszła. Odchodząc rzuciła mu
spojrzenie obojętne.
Wszędzie słychać było gwar głosów, brzęk fi-
liżanek i szklanek, strzelanie korków, śmiech, wo-
łania; z sali dochodziły dźwięki dętej orkiestry,
która bardzo źle grała...
Wkrótce wróciła panna Andresen z Martą.
Razem z niemi przyszedł Minuta. Wszyscy zajęli
miejsca przy stoliku Nagla i siedzieli tam z kwa-
drans. Panna Andresen od czasu do czasu wsta-
wała i roznosiła gościom kawę. Wreszcie odeszła
zupełnie, tyle miała zajęcia.
Tymczasem kolejno następowały rozmaite nu-
mery programu: śpiewał kwartet, student Ojen gło-
śno deklamował swój własny utwór, dwie damy
grały na fortepianie, a organista wykonał na skrzyp-
cach pierwsze solo. Dagny cały czas siedziała w to-
warzystwie obu asystujących jej panów. Wreszcie
zawołano Minutę, proszono go, by pomagał pa-
niom; miał pójść po szklanki, filiżanki, butersznyty.
279
— ZL 4 :
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
